visjes

hoe dat komt is me een raadsel, maar het is nooit anders geweest. met alles, altijd, en overal, is het bij gypsy het één of het ander. of nog: alles of niets. nu ja, dat is misschien wat overdreven. maar neem nu dat koken. de laatste paar maand was het triestig. volgens mij hebben we meer in brasserie de dampoort (owla, sorry: 'dam-puurrrt') gezeten, zijn we meer gaan schooien bij ons mama's, hebben we meer pita's gegeten en pizza's laten afleveren, dan dat ons kookvuur op "on" gestaan heeft. zoals ik al zei: beetje triestige situatie.

sinds een week of twee ben ik, om geheel onverklaarbare redenen, volledig aan het koken geslagen. of hoe het allemaal begon met een tomaten-pompoensoep voor bij de boterham. en vertrokken was ik met dat kokerellen. zowat alles heeft in die twee weken op het menu gestaan: vleesjes, stoofpotjes, viskes, groentenschotels, nog meer soepe,... name it! alles of niets dus.

en moet ik toegeven, eigenlijk houd ik er wel van om achter het fornuis staan, om te staan goochelen met een troep fijne ingrediënten. zeg nu zelf, bestaat er iets rustgevender dan een lekkere soep of een heerlijk stoofpotje in mekaar te draaien? om nog te zwijgen van de voldoening, wanneer het resultaat gesmaakt wordt. bij deze: merci tdz en ruthie om mijn viskes de hemel in te prijzen... want ja, het mooiste moment is -jewel nog altijd- het compliment.

pleidooi

na een rather frustrerende en vergeefse strooptocht langs een 40-tal winkels zou ik ervoor durven pleiten het woord "schoenenwinkel" te vervangen door "botjeswinkel". die overvloed aan botjes komt me stilaan de strot uit. niet dat ik iets tegen botjes heb bij andere vrouwen, maar mij gaan ze niet af. trouwens, hoe lang gaat die botjesmode nog duren? en het wordt precies elk jaar erger. ben ik dan gedoemd om voor de rest van dagen met bergbottinen, vans of jezussandalen rond te lopen?

wereldnieuws

nieuwsflash, gisteren in 's lands enige kwaliteitskrant (of hadden we er nog één?). de meest wereldschokkende details zal ik jullie onthouden, maar toch dit inzake britney en haar scheiding:

"Federline zou ook aan een boek werken waarin hij de waarheid over Britney onthult: over biseksuele fantasieën, druggebruik, schoonheidsoperaties en acnéproblemen."

duimen maar dat de kevin dat boek geschreven krijgt. shit jong, britney en haar acnéproblemen -daar zitten we toch allemaal op te wachten?

zalig is het...

...dat ik vanavond in een bedje met verse lakens slaap -al heb ik een bloedhekel aan het verversen van beddengoed, en was het ook deze keer weer vloeken.

...dat het squashen beter en beter lukt, dit mede dankzij de rookstop-al begin ik wel te vrezen voor mijn voeten/ligamenten. de normale gang van zaken respecterend moet ik nu ongeveer mijn halfjaarlijkse verstuiking oplopen. of neen, eigenlijk is het de beurt aan een goeie, degelijke scheur in één van mijn ligamenten. whatever, welke blessure het juist wordt, is lang niet meer spannend. the question my friends is immers niet wat, wel wanneer.

...dat ik bijna twee weken gestopt ben met roken -al ben ik intussen wel (BOEHOE!) een kleine twee (!) kilo aangekomen. verwelkom mijn nieuwe verslaving: het smikkelen, bij voorkeur laat op de avond.

...we onze jubilee dit weekend elders vieren -al heb ik het niet kunnen nalaten te verklappen waarheen we trekken.

...dat er in ons jubileumweekend verschillende activiteiten op het program staan -al sta ik op ontploffen om deze wereldkundig te maken. dat ik mijn mond zal ik houden, ook hier, want het lief leest mee. en ik heb al genoeg verklapt. handig hoor, zo'n blog.

vorst

nu het nieuws over vorst eindelijk bekend gemaakt is, ben ik nog meer dan anders geneigd onze auto (in casu: een vw golf) op stal te laten. niet dat je je met een geruster hart op de baan kan begeven in een renault, ford mondeo of binnekort misschien opel astra. toch klote dat je niets kan doen, behalve een lullige opmerking maken over het al dan niet aankopen van/rijden met een vw... alsof die 4,000 ontslagen werknemers daar iets aan hebben.

vroege vogel, of zoiets

een fissuur aan de radiusknop, en ook nog iets met 'lateraal', meen ik me te herinneren.

met een combinatie van voornoemde begrippen verwijst de specialist naar het kleine barstje dat zich in het kraakbeen rond mijn liefste zijn elleboog bevindt. en daarvoor zou hij vijf keer per week naar de kinesist moeten. met nadruk op 'zou', want de volvomannen hebben het niet zo begrepen op mijn lieve fan. ze houden hem precies liever weg uit de volvobureau daar in oostakker. of zie ik dit verkeerd? zijn er dan andere redenen om hem tegenwoordig zowat op wekelijkse basis naar het buitenland te sturen? *zwaait dit keer richting duitsland*

en nog iets. waarom moet hij desgevallend altijd zo vroeg vertrekken? half 6 is een goddeloos uur om uit de veren te komen. dat leest ook als vijf uur dertig. en dat geeft een fuzzy feeling in the head -zo kan ik als vaste chauffeur getuigen. ik geloof dat mijn dag redelijk om zeep is nu (alcyon: hoe overleef jij dat, elke dag opstaan om vijf uur??).

bijzonder nieuw

gekocht: het mooiste, zachtste en tegelijk speciaalste kussen ooit. speciaal omdat ge der uw voeten in kunt verwarmen. kijk, ziet u die twee zwarte uitstulpingskes daar op de foto? die zijn er speciaal om uw voeten in te stoppen. ooohhh, ik zie mezelf al helemaal gezellig in onze zetel hangen, op een druilerige zondag met een boekje bij de hand -featuring: verwarmde voetjes! en meteen kent u mijn spannende plannen voor de rest van deze dag. voor u er een opmerking over maakt, dit bijzondere kussen mag in de machine gewassen worden op 40°.

een nieuwe trend?

hallo iedereen! was ik jullie tussen al de grumpyness in vergeten te vertellen wat een verantwoord weekend wij gehad hebben, vorige week. neenee, van wilde braspartijen, heftige feestjes en café-slijtageslagen geen sprake. kijk eens aan zeg, drie cultureel-verantwoorde activiteiten stonden er op ons program! dat moet een unicum zijn.

activiteit 1, donderdag. toen trokken we hierheen. als het aan mij ligt wordt dat een jaarlijkse traditie. maar dan zonder fan. hij had het na een uur al gezien en begon een beetje ambetant te worden. zo in de trant van: "maar ik heb dat boek al een keer gezien"... "ge kunt hier nergens roken"... kortom: als fervent niet-lezer zag hij er zo het nut, en nog minder de amusementswaarde van in.

a day later stonden we aan de de andere kant van het land, in bruh-he -niet mijn favoriete plek, zo weten sommigen al langer dan vandaag. maar kom, de cactusclub en de bijhorende magdalenazaal mogen er zijn. de ex-schoolgenootjes die er rondliepen ook (altijd fijn om oude bekenden tegen het lijf te lopen). het optreden van mono was tja, hoe zouden we het zeggen... een beetje heel erg monotoon op den duur? maar dan wel op esthetisch verantwoorde wijze: vrouwen met een basgitaar zijn altijd sexy, zeker als die uit japan komen, zo heb ik ontdekt.

zondag stond -goh, goh, gevarieerd werd opeens wel- een heel andere activiteit op het plan, nl. een tentoonstelling! eerlijk waar, daar ben ik een beetje onder de indruk van (wij naar een tentoonstelling!). belangrijker om melden is dat de expositie zelf indruk gemaakt heeft. en dat terwijl ik hoegenaamd geen onvoorwaardelijke kubrick-fan ben. i.t.t. sommige van zijn films kon het verhaal-achter-het-verhaal me wel voor de volle drie uur boeien. allen daarheen zou ik zo zeggen!

rest de vraag of er een trend gezet is? hmmm, voorlopig nog niet, denk ik. dit weekend staat vooral in het teken van het grote verjaardagsfeest ter ere van ex-collega (jukkie, wat een vies woord is dat zeg) m. die deze week op tram 3 gesprongen is...owwww yeah en yiiiiii-haaa, a party it will be (waarmee ik me alvast voorbereid op het thema). verantwoorde en educatief verrijkende weekends zullen voor een andere keer zijn.

gggrrrr

helaas pindakaas! gypsy loopt er de laatste dagen niet hyper, wel grumpy bij. het zij zo. oef, vanavond is er volleybal. het hoeft eigenlijk niet vermeld, maar gemept zal er worden op die bal.

bad habit

wanneer ik die tweede poging onderneem om te stoppen met roken, dan hoop ik dat ik:

• het langer dan zes maanden uithoud
• een alternatief vind voor stress -en tristesseperiodes (= de gevarenzone)
• de afkickperiode zelf opnieuw slechts 3dagen duurt
• niet terug van die fysieke ongemakken krijg à la het uithoesten van mijn longen, en langdurige geconstipeerd zijn (ge kunt niet geloven hoe mottig dat is!)
• er opnieuw hyper en niet grumpy bijloop tijdens die eerste moeilijke afkickdagen
• niet opnieuw aan substitutie ga doen, vb. bij het uitgaan zowat elke sigaret vervang door een pintje of iets dergerlijks
• niet te veel kilo's aankom
• snel mijn conditie van weleer hervind (te testen bij het squashen: haha!)
• mijn geur -en smaakvermogen weer zo spectaculair verbetert
• geen rabiate anti-roker word

fan en zijn arm -de sequel

neen, het ziet er niet goed uit. de gewone x-ray's hebben nergens een breuk aangetoond, maar normaal is het niet dat fan zijn arm na een week nog altijd niet gestrekt krijgt. de specialist vertrouwt het zaakje niet, en zal daarom nog meer fotootjes nemen. diezelfde specialist gokt op een barstje ergens in de elleboog, uitsluitsel is er evenwel nog niet.

fan en zijn arm, to be continued... ofte *overdreven voice-over met amerikaanse allures*: hoe loopt het af met fan zijn elleboog? en.... *aanzwellend, dramatisch muziekje* hoe zal de patiënt in kwestie reageren op het verdict? en... *nog meer dramatische achtergrondmuziek* hoe verwerkt de patiënt een week gitaarloosheid???. dit alles, lieve lezers, leest u in een nieuwe aflevering van de dramareeks: "fan en zijn arm".

waarom?

facts: het is brol, veel te duur en helemaal niet goed voor uw gestel -zo veel maakt de day after (i.e. zeurende hoofdpijn en misselijkheid) wel duidelijk. al deze feiten zijn gekend. waarom slaag ik er dan altijd in om op café wijn te drinken? en te veel dan nog? ik ken deze feiten. en de gevolgen ook. en toch zit ik hier weer vandaag, mezelf een beetje te vervloeken en mij af te vragen: waarom?

tijd voor poëzie

ontboezemingen zouden er komen deze maand... hmm. allez dan. gypsy is op sommige vlakken een cultuurbarbaar. zo heeft zij aan zichzelf moeten toegeven dat poëzie haar werkelijk niets doet. er is een tijd geweest dat zij dit beschouwde als een gebrek, in de trant van: 'allez, ge moet dat waarderen'. intussen beseft zij dat je als mens nu eenmaal niet door alles even hard geraakt wordt. anderzijds kan zij wel volledig uit haar dak gaan voor de domste dingen eerst. zie dat pulleke op de foto. dit kregen we overhandigd van de schoonmama in het kader van fans genezing. en wat daar allemaal op te lezen staat, beschouw ik dan wel weer als pure poëzie. ik laat jullie hier even meegenieten:

[het ziet er duust jaar uit, maar de titel luidt]: new american sport embrocation

[ondertitel]: voor velorijders en alle sportmannen

[verder staat er nog]: beste verkloek en pijnstillend middel voor spieren en zenuwen. Geeft kloekte en weerstand. Belet vermoeienis, flauwte en krampen. Geneest het zeer bij omgeslagen of vervrongen lid, [enz]

[gebruik]: de waarde van een koffielepel tot een soeplepel met de hand 2 tot 3 maal per dag goed invrijven of masseren.

[slogan]: zo krijgt in weinige dagen een nieuweling de kracht en taaiheid van een geoefende sportman.

prachtig toch?! 'beste verkloek', 'geneest het zeer bij vervrongen lid'! noem het de nostalgiefactor die soms zwaar kan heersen in mijn geval. en ziedaar een voordeel aan het bloggen, nl. de meest banale en oninteressante zaken kunnen delen met de wereld (nu ja, ik heb geen flauw benul van het lezersaantal hier). ik geloof dat het toch wel een van de redenen is waarom ik er al zes maanden lustig op aan het loskriebelen ben.

moh...

...flauw is dit. ik had eerlijk gezegd iets meer verwacht achter het grote tuttenmysterie. in elk geval iets leuker dan deze groots opgezette, maar daarom niet minder ordinaire reclamecampagne...

en daarbij: 'k vind dat de fusienaam brussels airlines doet denken aan een b-firma. ligt waarschijnlijk aan de associatie die ik automatisch maak met de geroemde "brussels-south airport".

jubilee

vorig jaar zouden lief en ik onzen jubilee vieren met een weekendje. het plan was om met de golf naar berlijn te trekken. aangezien we ook vorige herfst 'genieten' konden van een indian summer, leek de afstand ons geen probleem. u bent het misschien vergeten, maar vorige herfst was ook gekenmerkt door fantastisch mooi weer. tot eind november. dan veranderde het weer op één week tijd van té warm voor de tijd van het jaar, naar iets te koud. nu, die iets te koud zou geen problemen opgeleverd hebben, de bakken sneeuw die plots uit de lucht vielen deden dat wel.

brak de ochtend aan dat we zouden vertrekken naar berlijn. kijkt u nog eens naar de foto. ziet u ons al racen op de Autobahns? het feit dat er de zaterdagochtend nog files in gans nederland stonden van de avond voordien, was ook al niet zo bemoedigend... snel over naar plan B. bruisend berlijn werd snel vergeten voor de toer door het iets-minder-bruisende-belgië.

niet-zo-bruisend, maar toch zijn de onbekende hoeken in ons vaderlandje zeer de moeite gebleken! de belangrijkste...

• mental note: langlaufen met een kater is lastig. op de foto ziet u het niet zo goed, maar ik ben weldegelijk erg sip aan het kijken, zo niet wanhopig.
• vaststelling: belgië is klein jong. zelfs met een snelheid van soms maar 20km/uur (zie nogmaals de foto hierboven), kan je op vier dagen tijd makkelijk luik, eupen, verviers, tongeren, maastricht (toch ook een beetje belgië hé) en antwerpen aandoen.
• besluit: als ge u samen aan het amuseren zijt, is het overal wijs. zelfs in het godvergeten en desolate eupen by night at -10°C. al kan een ruim assortiment aan aperitieven op uw hotelkamer (pardon: pension) liggen hebben, ook helpen.

wat het dit jaar wordt, is nog niet beslist. daarvoor moeten de volvomannen eerst nog uitmaken of mijn lieve fan enkele dagen verlof krijgt. hoe dan ook : er zal gefeest worden. zo zijn wij wel.

about last night

of hoe enkele seconden je avond een heel andere wending kunnen geven.

vooreerst excuses aan elkeen die ons in de charla verwacht had. het heeft niet mogen zijn. mijn lieve fan zijn velo moest het begeven op een nogal cruciaal moment. meer specifiek moest zijn voorwiel, juist op het moment dat hij een borduurtje opreed, uit de stang schieten. gevolg: ne plets van formaat. verder gevolg is dat wij onze avond in de spoedafdeling van jan palfijn hebben doorgebracht, en dus niet op het warm aanbevolen concert van i do i do.

en hoe is het nu met fan en zijn arm? ewel, hij is nog niet wakker, maar ik kan jullie mededelen dat ik hem zelden zulke grimassen heb zien trekken. er is nergens een breuk vastgesteld, maar het moet 'iets' met de spieren van zijn voorarm zijn. en ook 'iets' met een inwendige bloeduitstorting die alles vanbinnen blokkeert. weg avondje uit in de charla, ook weg: de uitstap vandaag naar de boekenbeurs... de troostprijs is een blauwe armdraagriem, gekregen in de spoed. oe, waar is de tijd dat je bij zulk een blessure eigenhandig een mitella moest fabriceren met een keukenhanddoek of iets dergerlijks. maar nu wijk ik af. laten we vooral hopen dat hij vandaag minder pijn heeft, en dat de specialist er volgende week meer kan over vertellen.

gaat dat zien vanavond!

aan allen die zich vanavond in de wijde omtrek van het gentse bevinden: gaat dat zien, het optreden van i do i do, om 21u30 in de charlatan. helemaal zeker weet ik het niet, maar ik denk dat het gratis en voor niets is.

ter info (en ik pik hier even het tekstje over i do i do van de charlatan): In 2002 haalde dit trio onder de naam “Land” de finale van Humo’s Rock Rally en kreeg het zeer lovende kritieken van de jury. 4 jaar later worden ze onder de naam “I Do I Do” herontdekt en dit door niemand minder dan producer Chris Brokaw (Steve Wynn, Evan Dando, ...) en technicus Paul Kolderie (Radiohead, Morphine, Buffalo Tom, ...) met wie I Do I Do tijdens juli 2006 in Boston (US) hun eerste langspeler inblikte.Het resultaat van dit hard labeur zal te beluisteren zijn in het najaar van 2006.De Humo’s RR jury had gelijk ... dit is een talentvolle band die ooit toch boven water zal komen !

campagne

broodnodig zijn ze, sensibiliseringscampagnes. of ze effectief het beoogde nut dienen is een moeilijke vraag, maar om deze kan ik alvast goed lachen. tja, gypsy heeft niet veel nodig om het op een gieren te zetten -als het maar simpel is. mijn persoonlijke top drie:

• u rijdt wild want... HET JACHTSEIZOEN IS GEOPEND?
• u bezet twee plaatsen want... UW RUGZAK IS MOE?
• u maakt kabaal op de bus want...U KAN NIET TEGEN DE STILTE?

het agentschap infrastructuur is overigens op zoek naar nog meer absurde excuses. gypsy zegt: laat jullie allemaal in het kader van "meer mens in het verkeer" maar ne keer goed gaan!