de laatste week

piep. we zijn terug, en wel van een weekje congé. in gypsy's vakanties horen computers, internetaccess, stapels mails en meer van datte *niet* thuis. bij deze weet u dat ook. probleem is nu dat ik veel verschillende dingskes te vertellen heb, en niet goed weet waar te beginnen... een weekoverzicht in puntjes dan maar. en mocht hier nog volk passeren: u roept maar als u meer uitleg wenst over één van die items -dan weet ik meteen waar te beginnen (mijn probleem van daarnet?). off we go:

• teleurstelling van de week: trip naar berlijn, alweer gecanceled
• leukste bezigheid van de week: gaan tsjollen in gent en brxs
• productiefste bezigheid: inplakken van de foto's reis senegambia (april!), maar liefst vijf uur werk aan gehad!
• culinair hoogtepunt en tegelijk gezelligste momenten van de week: kerstavond bij de schuunmama, met lief-mama-broers
• leukste aankoop van de week: onze wij-zijn-samen-ring
• pijnlijkste aankoop: oorbel/piercing
• verrassing van de week: m. die beslist zijn eerste westmalle triple in vier maand te consumeren
• meest beangstigende moment: groot rad in brussel
• confrontatie van de week: dat ik wel een heel groot mietje aan het worden ben (zie hierboven)
• duurste aankoop van de week: nieuwe pc
• mottigste aankoop: diezelfde pc -het was van moetens. getyp moeten onderbreken voor lettertjes die niet willen volgen, that's were i draw the line
• frustrerendste momenten van de week: gekrot met computers tijdens onze congé
• vaststelling van de week: dat ik contenter loop van een pijnlijke oorbel van 10euro dan met een computer van 1000flappen

aan iedereen: beste wensen!!

music for life

normaalgesproken zit ik tijdens het werk constant te zappen: van radio 1 naar stubru en weer terug; en bij een teveel aan geleuter aldaar, durf ik al eens de overstap te maken naar klara continuo (jaha, u leest het goed). voor alle duidelijkheid, voor operettes ben ik nog niet klaar. als er al één te horen is op laastvermelde station, kan ik nog altijd de radio uitzetten of mijn oren te luisteren leggen bij lastfm of itunes. keuze zat kortom (wat een luxe eigenlijk). nu hang ik echter al sinds dindsdag quasi onafgebroken gekluisterd aan studio brussel. ongelooflijk wat die drie mannen in hun glazen huis aan het doen zijn; altijd wijs ook om een hele boel mensen van hun gat te zien komen, ze en masse gemobiliseerd te zien en dan nog wel voor een goed doel. het doet me wel wat, deze efforts. je zou er zowaar het typische peis-en-vree gevoel van de kerstdagen van krijgen -och, het is dat ik er redelijk cheezy bijloop.

en heeft u al uw plaatje aangevraagd? een kijkje genomen op hun veilingsite? al een comment nagelaten bij de post "verdubbelt minister de decker ons bedrag? (geen rechtstreekse link...)

de vijf

gggrrr dag drie van opstaan met een keel als rookte ik gisteren een pak marlboro lights, of een halve pak belgam 20 op (1). neen geduld is geen gave die we van thuis uit meekregen (2). respect, tolerantie en naastenliefde en al wat je wil (3), maar vergeet geduld, kalmte en andere zen-gaven. zoals nu: we moeten er binnen enkele minuutjes vandoor en per se moet ik snel-snel nog een postje plaçeren. 'opjagen' must be my middle name. ola en zo komen we bij iets *raars* terecht. ontboezeming: engagement is iets waar gypsy het moeilijk mee heeft, toch in de zin van volhouden (4). er is al zoveel van moetens. en wonder oh wonder, wordt op deze blog toch gemiddeld om de twee dagen iets gepost. maar we moesten dus vijf dingen vermelden die je nog niet wist van mij. aha, waar we heen moeten? straks, beste mensen mogen wij bij de notaris een cheque op tafel gaan leggen met een getal op van zes cijfer. u wist het al, maar vandaag wordt het officieel, tegen pakweg 11u zult u ons de eigenaars van een huis mogen noemen(5)!!

et voila, zo weet u vijf dingen die u nog niet wist van mij. allez ja, denk ik toch. snel, snel stokje doorgeven... oeie ik moet er vandoor! smiling cobra, pierre en lou? een gastoptreden van gnoerft in de comments?

thee

ik moet zowat aan kopje thee numéro acht van de dag zitten. thee, for crying out loud. dat kan alleen betekenen dat gypsy ziek is. er is nog geen vrouwmens overboord, maar afgaand op de toestand moet het een keelontsteking zijn. hoewel, ik kan soms kleinzerig zijn. toch is het bangetjes afwachten hoe het evolueert. bespaar mij alstublieft een angina -dat is namelijk echt wel doodgaan. pfff proper, dan stopt ne mens al eens met roken. tedjoeah toch.

plat

mijn internet ligt plat... en dat zal wel efkens zo blijven. vanalles is er loos. dns-ip-router -zo'n chinees spreekt het lief wanneer hij het boeltje analyseert. de verbinding waarlangs ik werk is niet de mijne, en ik ben afhankelijk van anderen voor een oplossing. vandaar dat het een tijdje kan duren, en dat het hier misschien wat stilletjes kan zijn de komende dagen/tijd. heel af en toe lukt het wireless-gewijs (merci, nobele-onbekende-buurtgenoot-met-onbeveiligde-verbinding!). grappiger is dit hier. ga ik volledig mee 't akkoord (via).

update: mijn lief is fantastisch. niet alleen analyseert hij het hele boeltje, hij lost het nog op ook!!!

antwerpen, antwaarpe, tsted (kiest wat u belieft)

fiejuw, juist terug van antwerpen. samengevat: leuk weerzien met h., een zeer aangename kennismaking met haar wijze vriendinnen. ivm mefisto: ongelooflijk fantastische acteurs dat moet gezegd, maar oh zo intellectualistisch. de sérieux droop er voor mij soms iets te veel af (*niet* lachen gypsy, nu *niet*, da's *niet* de bedoeling...). en vooral vond ik het véél te lang (3 uur!).

aan dit korte vervolgverhaal (ah ja, op de post van gisteren!) zou ik nog twee vaststellingen ivm antwerpen willen toevoegen:

(één) da's wat nen bv-stad jong. maar liefst zeven stuks heb ik er in de loop van de avond gespot, nl. de gène, de robbie, de kevin, en mich zonder raf. verder ook nog twee hipperdehippe kaat&co meisjes gezien, en een acteur die altijd de slechterik moet spelen. imdb leert mij dat deze man bart sleghers heet en in 2005 nog de rol vertolkte van 'zware julien' in f.c. de kampioenen.

(twee) in praktisch elk café wordt er cava verkocht.

et voila, tot zover mijn impressies. en dan ga ik nu een dafalgan of iets dergerlijks zoeken.

mefisto

vanavond ga ik hierheen. ben benieuwd wat het wordt. gypsy en cultuur met een grote C -als in kunst met een grote K- dat wil niet altijd samengaan... maar wanneer dat wel het geval is, dan mag het er al eens *beng* ofte der-volledig-op-zijn. en daar doen we het voor, nietwaar? we zien wel hoe het straks uitdraait met mefisto.

het is een leuk vooruitzicht, en al zeker omdat het in antwerpen te doen is. vriendin h. zie ik véél te weinig, u weet ook hoe dat gaat. hoewel we mekaar amper kenden, zijn we een tweetal jaar terug, topetegare door syrië en jordanië getrokken. een fantastische -wat zeg ik: het was niets minder dan de fantastischste reis(ervaring!) ooit. en dan weet je het wel: dit klikt. anyways, zij woont in antwerpen, ik in gent... veel meer tekening moet daar niet bij gemaakt worden. en toch, dankzij deze gewaardeerde connectie kijkt gypsy aan tegen een uitstap naar die andere grootstad. of het iets met een reputatie te maken heeft, zou ik niet kunnen zeggen, maar vriendin h. heeft tevens een kroegentocht aangekondigd. en daar krijg ik zowaar een exotisch gevoel bij, zo gaan stappen in antwerpen. for the record: lief, die gaat zijn blommekens buitenzetten in bruh-he.

strange

herfst = mandarijnentijd. een heel grote fruiteter is gypsy niet, maar oh wee als er mandarijntjes in de buurt zijn. kilo's daarvan kan zij op een dag binnenspelen. nu ja, kilo's. het is dat ik ze lekker vind, maar ook dat het zo hoort nu. een mandarijn roept herfst (en uiteraard sinterklaas) op, net zoals nivea-zonnecrème voor eeuwig en altijd bij het belgisch zeetje zal horen. vandejaar is er evenwel iets vreemd aan de hand. ligt het aan mij, is het een boycot, of nog iets anders? mijn vaststellingen ter zake zijn deze: aan clémentines geen gebrek, maar buiten hier en daar een bak verslensde exemplaren, heerst er dit jaar een nijpend tekort aan mandarienen...

is jullie dat ook opgevallen, of is er iets loos met mijn zicht? vree goe mogelijk dat het u geen barst kan schelen, maar ik begin me toch zorgen te maken, zo met de winter voor de deur en amper mandarienen gezien dit jaar...strange.

merci frank

beste mensen, als u even de tijd hebt, surft u dan hierheen. klik op de rode neus (ja ik moest het zelf ook even zoeken, vandaar dat ik het vermeld), en u treedt een site binnen die helemaal in het teken staat van het afscheid van onze gentse burgervader frank beke. na de jarenlang, tomeloze inzet van deze man is het nu tijd om een woordje van dank te plaçeren. en dat kan u doen door in te tekenen op het gastenboek van bovenvermelde website.

overigens is er op 22 december een groot "merci frank"-feest dat in mekaar gebokst werd door al 't schoon volk van gent. er zal in de verschillende zalen van de vooruit vanalles te zien, te doen en vooral te horen zijn -van klassiek tot pop, rock en zelfs fanfaremuziek! kaartjes kosten amper 5euro. er snel bij zijn is de boodschap, want op is op. kaarten kunt u hier bestellen, via mail kan ook.

voila, het is maar dat u het weet.

wennen

lieve vrienden, u gelooft het nooit maar het is gelukt. ik denk dat ik over mijn botjesfixatie heen ben. en wel doordat ik er gisteren gevonden, goedgekeurd en jawel, gekocht heb! niet helemaal, maar iets in dien trant is het geworden. het is eens iets anders dan mijn aloude bergbottinen. maar amaai, dat ik aan dat zicht moet wennen...

oef...

u heeft ongetwijfeld gehoord van de grafschennis in gentbrugge. het zou één of ander (letterlijk) ziek mens zijn dat een 300-tal graven vernielde. in ds stond verder nog dit te lezen: "De schade is enorm. De vandalen vernielden onder meer de rozentuin waar urnen werden ondergebracht. Ze beschadigden ook kinder- en oorlogsgraven".

dat wil je als nabestaande toch echt niet meemaken?

ik kom er (te?) weinig, op dat kerkhof. maar gisteren ben ik er dus heen gegaan. nooit heb ik me met zoveel lood in de schoenen naar ginds begeven... gelukkig bleek er niets aan de hand. de laatste rustplaats van een familielid ligt er ongeschonden bij (oef). zijn graf bezoek ik misschien eens per jaar -kerkhoven maken me véél te triestig, geven me een raar gevoel. bovendien denk ik zo al genoeg aan hem- maar toch, ik mag er niet aan denken.

koud-water-vrees

staat ons luka deze ochtend aan de terrasdeur te neuten, zeg maar bleiten, zo van "'k wil naar buiten". ik weet al op voorhand wat er gebeuren zal, maar trek niettemin de deur open. snorharen plakken plots tegen haar snoetje -voor de minder trouwe lezers, ons luka= ons redelijk debiele, maar o zo lieve kat. ge ziet voor uw eigen ogen dat beest plotsklaps ineenkrimpen, en vliegensvlug haar kont keren. zo gaat het dus al gans de week. tja, gezien de toestand daarbuiten is dat niet eens zo verwonderlijk eigenlijk.

sms nostalgie

moh ziet dat hier liggen, zo wijs: een stokse op mijn erf! ewel pironik, ik zal eens zien wat er in mijn vooroorlogs geval-met-krak-in-scherm te rapen valt. oei, het zijn precies allemaal frullekes die allicht leuker/grappiger/cooler/whatever waren op het moment zelve. zo in de zin van: "ge had er eigenlijk zelf moeten bij zijn". maar wat gevraagd wordt, dat draaien wij. ziehier dus een selectie van berichtjes die ik al enige tijd met me meesleur... (in chronologische volgorde):

flip lekker verder, das leuk; 0) ik kan strakjes langskomen mr das pas binnen een half uurke. çava? (collega/vriend b., 11 februari 2005) ma jong, ik was echt wel aan het flippen. had ik de avond ervoor zitten prutsen met het computerscherm van de pc op het werk. vraag me niet hoe of wat, maar opeens stond dat spel op video-modus of zoiets? echte horror was het. het enige wat nog verscheen was een griezelig kadertje dat steeds maar over en weer ging... daarom die avond nog naar b. gebeld (en niet naar de echte computerman, die zou me namelijk zien komen hebben amaai), maar zoals ik al zei, moest nog tot de volgende dag gewacht worden om te zien of ik dat scherm finaal naar het walhalla voor pc-toebehoren gestuurd had. niet dus. mijn eeuwige dank gaat hiermee uit naar b.

Ben net buiten, was je nt vergeten ;-) alles perfect! 2 handjes en voetjes, hartje klopt regelm, 58mm, nekplooi ok, heel actief, opluchting!! x (vriendin t.limburg, 23 november 2005). ik word nog altijd helemaal week wanneer ik dat berichtje lees. zeker ben ik niet meer, maar ik geloof dat deze sms na de eerste echografie kwam. los van de euforie, weet ik nog dat ik dacht: nekplooi? wat valt er daar nu uit op te maken... enfin, doet er niet meer toe. het venteke in kwestie is intussen al een half jaar oud! oela en nu ik er aan denk, vriendjes van ons zitten vandaag bij de dokter voor hun eerste echografie. haha, dat er gestalkt zal worden vandaag...allez ja, ik bel ze eens vanavond.

we zijn zonet gentenaar geworden! :-) (mama, 21 december 2005). dat was een allusie op het berichtje dat ik zelf zoveel jaren terug stuurde... god knows hoe content ik was om niet langer in brugge gedomicilieerd te staan. en intussen nog meer blijdschap want lange en korte j. wonen knal naast de deur, samen met de mama die er regelmatig passeert. wat zal ik die nabijheid missen wanneer we naar melle verhuizen (mijn schoonma woont trouwens ook bij ons in 't straat).

derrick zijne sidekick heet harry klein, hol mal den wagen...groetjes en pas op voor [censuur] (mede toffe-toetser r., 11 augustus 2006). kwam na een hevige cafédiscussie. allez ja, cafetariadiscussie (we hadden er juist een partijtje squash opzitten). of neen, na een gesprek vol gefronste wenkbrauwen en gepijnigde tronies, want aaaaarghhhh, hoe heette de sidekick van derrick ook alweer?? bij deze dank u r. om me zo snel uit mijn lijden te verlossen die keer, om mij van dit levensbelangrijke antwoord te voorzien.

LOVE YOU XXX (fantje, 06 oktober 2006). ik zat toen alweer terug op het werk, en stond nog stijf van de adrenaline door dit hier.

Dag t.je, alles ok? Ik heb het boek van tante rosette toegestuurd gekregen. Als ik het gelezen heb, naar wie verzend ik het dan? Grtjs jan (neef jan, 11 oktober 2006). zie deze post -met dank aan pironik voor de mooie titel.

helabaatjes, ben te bereiken op xxx/xxxenzovoort. grtjs. (mama, 05 december 2006). je zou het niet zeggen maar dit bericht krijgt met voorsprong de prijs voor grappigste sms in mijn vooroorlogs geval-dat-altijd-uit-elkaar-valt. om een lang verhaal kort te maken: mama verliest gsm. gestolen/verloren?? dat weet ze niet. gokt op het eerste. doet aangifte bij de politie. krijgt enkele dagen later telefoon: wen em teruggevonn, komt em moar hoalen. krijgt echter enkel simkaart overhandigd. de telefoon zelf, die was blijkbaar tot moes herleid. der was nen camion of zo overgereden.... toen ik dit relaas even later aan de telefoon hoorde, kreeg ik nu toch ne keer de slappe lach! allez, da's toch pure slapstick. neen? goh ja, ge had er zelf moeten bij zijn hé.

oei ik ben er precies helemaal in opgegaan, in mijn oude berichtjes.... hoog tijd om mij van dat stokske te ontdoen. van lien had ik graag wat inside information gekregen uit de gentse wandelgangen, van aline meer van datzelfde en evt. ook woelige berichten uit het gentse nachtleven, en sir robin die mag ook zijn boekje eens open doen!

vanavond

gaat dat allen zien vanavond! het is misschien wat pijnlijk zo vroeg op de dag, maar nu reeds zou ik willen aanraden u naar uw luie zetel te begeven. vanavond welteverstaan, zo rond 20u50. en stemt uw teevee dan af op canvas voor de the big lebowski. u zult één van de beste films allertijden te zien krijgen. dat is als u van zwans tot de tiende macht houdt. of van gelul tot in het oneindige, dat kan ook.

voor ik u hoor protesteren: weet dat dat geleuter en gepeuter afkomstig is van de lichtjes geniale coenbrothers. én weet vooral dat dat geleuter tentoongespreid wordt door een droomcast. de immer sexy (jawel!) en coole jeff bridges geeft gestalte aan de "dude", nu al hoog op het lijstje van cultfiguren. samen met zijn sympathieke, redelijk van de pot gerukte vriendjes beleeft de dude zo goed als niks. van walter (john goodman) kan gesteld worden dat hij soms iets te veel opgaat in zijn vietnam-verleden, en donny (steve buscemi) die moet zowat het meest aandoenlijke vijfde wiel aan de wagen zijn dat je ooit zag. het script werd overigens geschreven met bridges en goodman in mind, lees ik hier net. tal van andere fijne en gestoorde nevenpersonages zou ik hier de revue kunnen laten passeren, maar ik houd het bij een welgemeende see for yourself! geniet van de hilarische conversaties, en let op een zekere jezus (john turturro!) en diens unieke manier van bowlen.

vergeten

oeje, helemaal over het hoofd gezien, en dit ondanks de toeters en bellen van een maand terug. ook van de aangekondigde ontboezemingen -à la gypsy luuuvvvs watching neighbours (!) -is precies niet veel in huis gekomen. mja, misschien is een tijdspanne van zes maanden net iets te kort en weinig betekenend daartoe. niettemin wordt het hoog tijd jullie te bedanken. want wat fijn vind ik het, beste bezoeker, dat jullie hier de afgelopen zes maanden gepasseerd zijn, dat sommigen onder jullie stil blijven staan bij mijn kriebels, en dat sommige lezers bij tijd en stond een comment plaçeren. u bent, zoals een stijn meuris het ten tijde van noordkaap zou gezegd hebben, een fijn publiek!

spannend

spannend is het wel, *ons* vooruitzicht. ik gok dat het ergens rond eind april zal zijn dat we ons aan de grote trek uit de stad zullen wagen, dat we zullen emigreren naar het iets landelijkere melle.

die trek uit de 'grootstad' mag dan een weloverwogen keuze en zelfs een wens zijn, toch breekt het angstzweet me soms uit. verhuizen naar een boerengat, en dan nog wel naar een alleenstaand huis: het doet iets met een mens. zo krijg ik af en toe van die "heeeeeeeere'ssss joooo-hhhnn-ie" visioenen. denk nu niet dat ons huis ergens helemaal afgelegen -as in: ver van de bewoonde wereld- staat. zo'n mastadont als dat hotel uit de film is het evenmin. angst voor een op een op hol geslagen verwarmingsketel moeten we ook al niet hebben -een cv ontbreekt namelijk in ons nieuwe huis.

maakt u zich niet te veel zorgen, lieve mensen. ik ben alweer aan het overdrijven -wat is dit bloggen toch heerlijk. voor alle duidelijkheid: gigantisch veel angstzweet is me nog niet uitgebroken, en dat van die visioenen over ontploffende huizen, mannen met aksen, griezelige labyrinten is ook niet helemaal waarheidsgetrouw. wel hoop ik van harte dat we er graag zullen wonen, in melle. dat ons huis snel onze thuis zal zijn. en dat we een beetje assimileren aldaar.