gypsy's reizende boek

gisteren een sms ontvangen van neef jan:

dag t.je, alles ok.? ik heb het boek van tante rosette toegestuurd gekregen. als ik het gelezen heb, naar wie verzend ik het dan? grtjes jan.

zelf was ik het wat uit het oog verloren dat ik dit fijne boek in praag had uitgeleend aan mijn 'italiaanse' tante. tijdens de bewuste citytrip las ik het zowat in één ruk uit. het overkomt me minder dan ik zou willen: een intrigerend en toch eenvoudig, sereen gebracht verhaal. mocht u zich opmaken om naar de dichtst bijzijnde boekenwinkel of bib te hollen, neem dan misschien de engels- of franstalige versie. met de nederlandse vertaling loopt het hier en daar mank. zoals u weet en soms merkt, kan ik echter niet beschuldigd worden van taalpurisme. daarvoor maak ik zelf net iets te veel fouten tegen onze mooie taal. zo hard heb ik me dus niet kunnen storen aan enkele gespotte foute zinsconstructies en typfouten.

terug naar praag en mijn impressies over murakumi's 'ten zuiden van de grens'. beschouw me gerust als het soort dat al eens kan overlopen van enthousiasme. welbevonden lectuur aan de man brengen, is niet toevallig een van mijn favoriete bezigheden. aldus keuvelend op een terrasje zag ik bij mijn woorden iets twinkelen in tante's ogen. als romantische ziel was zij nu eenmaal een gemakkelijke prooi. "neem het mee naar italië", flapte ik eruit, "da's goed voor uw nederlands, dat boek komt ooit nog wel eens terecht". en dat doet het blijkbaar. de tante heeft het boek in kwestie doorgezonden naar neef jan en daarmee bevindt het zich op dit eigenste moment ergens in slovenië.

en dat doet me dus op rozen lopen, zie! zou ik dan een nieuwe manier ontdekt hebben om het contact met mijn uitgezwormen familie te behouden? ik besef, het is wat omslachtig, maar dat zijn onze rendez-vous en die trouwfeesten ook hé! indien er kandidaten zijn die van deze murakumi willen genieten, geef dan een seintje. deze europtraveller mag van mij best nog wat bestemmingen aandoen.