teevee

als een klein kind dat de wereld pas ontdekt, heb ik deze week vol verbazing toegekeken op wat een teevee mét distributie te bieden heeft. ziehier mijn eerste impressies van een week vol schandalig veel teeveemomenten:

-die amerikanen toch...ge kunt er veel over zeggen, maar bleitmuilen dat dat zijn. ik heb vijfteevee ontdekt, jawel. en daar bleiten ze bij het minste. geef ze twee volzinnen die bol staan van de clichés en ze krijgen waterige ogen. strange people.
-ik een fan van grey's anatomy. redelijk in retard, ik weet het.
-in nog zwaarde retard ben ik dat van sex and the city. nogmaals: ik heb vijfteevee ontdekt.
-was er niemand die me kon waarschuwen voor belspelletjes? what the fuck is me dat?!
-reclame ergert me nog niet. het zijn precies allemaal korte (ok meestal onnozele) verhaaltjes. ze zijn soms het enige dat er te bezien valt.
-days of our lives kan me gelukkig niet meer bekoren.

zucht. het kwaad is geschied. ik ben nog altijd diezelfde basket case die naar de grootste crap eerst zit te staren.

jezus

twee derde van de vlamingen kent de betekenis van pasen niet . daarom is de vrt ons al gans de week aan het heropvoeden. "vandaag is het goede vrijdag en goede vrijdag betekent dat...", ik hoor het martine al zeggen straks. begin deze week klonk het nog: de vlaming denkt bij pasen aan 1/eieren, 2/klokken en 3/chocola. 'jezus en zijn verrijzenis komen pas op nummer 4 en 5'. jezus en zijn verrijzenis? het kan aan mij liggen, maar redelijk lachwekkend vond ik die formulering.

vraagje

in de schemerzone tussen droom en werkelijkheid moet ik vannacht de herhaling van man bijt hond meegemaakt hebben. en daar zat een item tussen over de kunst van het playbacken. het kan goed zijn dat ik me vanalles inbeeld, maar sta me toe me af te vragen: wat de fuk was dat?

een willy sommers-wannabee lichtte voor ons de 'microfoontechniek' van het playbacken toe. die is niet gemakkelijk hoor: bij een galm moet je de micro een beetje verder van uw mond houden, en bij een climax weer terug dichter brengen. allez, zo heeft deze simpele ziel het toch begrepen. verder liet hij verstaan dat het niet iedereen gegeven is, zo'n microtechniek. "sommige beevee's durven zelfs hun micro pal voor de mond te houden én dan nog heel den tijd ook", zei deze willy op een ietwat verontwaardigde toon.

ook de geportretteerde dame leek wel heel haar geluk te puren uit deze hobby, de edele kunst van het playbacken. vooral de talloze reacties op haar uitmuntende performances deden klaarblijkelijk deugd. haar doorgaans hoogbejaarde publiek komt haar al eens zeggen 'wat een schone stem ze niet heeft' en 'hoe schoon ze wel niet kan zingen'. voor de slechte verstaander voegde ze daar wel aan toe dat "natuurlijk niet iedereen het concept pleejbakken kent hé". ah ja!

enfin, heel dit relaas deed nogal in de gloria-achtig aan. chance dat ik half in slaap lag, want anders had ik vast en zeker zitten gieren van 't lachen met die mensen. slappe lach en al, foei. maar mijn vraag dus, heeft dat iemand gezien? was dat echt zo hallucinant? en wat was de aanleiding van dat stukje eigenlijk?

bleitmuil

de beelden van de massale trouwpartij gisteren in sint-niklaas. en dan vooral die met allemaal contente mensen, collectieve knuffels, liefde, kussen. de overduidelijke overdosis aan goede wil en hoop die van het scherm spettert. meer heeft gypsy soms niet nodig om haar ogen uit te bleiten. vanavond maar beter niet naar dit program kijken.

twilight zone

gisteren, het laatavond journaal op één. zegt jan balliauw op zijn eigenste, onnavolgbare wijze: "de belgische rockgroep absynthe minded heeft een nieuwe cd en stelde deze vanavond voor in de gentse vooruit". volgde daarop een stukje van het optreden en wat blablabla met zanger bert ostyn.

TOINK?

was me dat een déjà entendu en déjà vu van formaat. ok, ik lag al helemaal weg te doezelen, maar ola! wacht even. rewind. wat was dat dan? stond ik die tweede maart in de vooruit een beetje te hallucineren? betrof het een cd voorstelling in de twilight zone? of was het misschien een releaseparty in outer space?

mijn bescheiden mening: het is toch al ver gekomen dat ze bij de vrt...

1/goed een halve maand later dan die andere media komen aanzetten met het bericht dat absynthe minded een nieuwe cd uit heeft... 2/de echte releaseparty missen en dan maar één een halve maand na dato verzinnen... 3/het verschil niet (willen) kennen tussen de vooruit in gent en welke andere zaal deze op het filmpje ook moge zijn -als ze er al niet één of ander archiefbeeld tegen gekletst hebben natuurlijk.

nu nog beter, zwieren ze de beelden van deze blunder op tinternet. die rooie lampekes, dat zwart t-shirtje, dat stakketsel... da's aan geen kanten de vooruit, of bert ostyn zoals ze der in de twilight zone uitzagen, die tweede maart.

het is eigenlijk uit zelfbescherming

om een lang verhaal kort te maken: gypsy heeft nogal wat neigingen tot verslaving, en de teevee is maar één zo'n gevarenzone. vandaar dat zij al een jaar of tien kabel pertinent weigert. zo ook die keer toen ze ging samenhokken met fan. het staat geboekstaaft als de eerste huiselijke ruzie, en ze woonden nog geeneens samen toen.

enfin. hoewel ze het allemaal als bucht beschouwt, durft zij dus al eens haar tijd te verdoen met kluchten als temptation island, buren, thuis (want ja, verder dan één en canvas reikt de kennis momenteel niet). oh jawel zelfs met het gruwelijke days of our lives -tijd verdoen welja, want hoe fuckin' traag gaat dat niet daar in salem? een tweede reden voor die halstarrige weigering, is de afstomping die binnen de kortste keren optreedt: programma's of reclames die ze nu hallucinant slecht en degoutant vindt, zal ze na een zeer korte incubatieperiode zonder meer slikken. zover zijn we mee.

al enkele jaren neemt de schoonmoeder (bij deze dank u zeer, v.) kwa-li-teit-series als lost, 24 (kiefer, i love you!!!) en nu ook heroes of azo iets op. af en toe sijpelt er dus wel wat binnen. en nu we nog niet helemaal afgestompt zijn, toch dit over de reclame van tegenwoordig. kreeg ik gisteren te horen "een wc-pot vertelt iets over uzelf!". een niet mis te verstane boodschap is dat: haal maar rap de verfrisser van X in huis, of ge zult helemaal versleten worden voor vuile taart! beste vrouwmens, als u er nu niets aan verandert, zullen u en uw smerige wc-pot gespreksonderwerp numéro uno zijn bij uw vrienden, kennissen, familie, buurt, parochie en omstreken. en dat willen we niet, toch?

en ik die dacht dat een wc-verfrisser niet meer was dan dat. zat ik er effe helemaal naast.

goddelijke combinés

men neme een serieuze brok tragiek, en voegt er een afgemeten scheut romantiek aan toe. vervolgens gooit men een stel steengoede acteurs en actrices bijeen, en smijt er een fantastische soundtrack tegenaan.

onlangs op de buis, en in relais op video gezien: eternal sunshine of the spotless mind, ofte één van de schoonste en meest verterende films al-ler-tijden (dank u, canvas!). dat de themesong everybody's gotta learn somehow van beck zich nu al geruime tijd in mijn hoofd genesteld heeft en van tijds daarboven afspeelt, neem ik er met graagte bij. is dat nu niet het triestigste en tegelijk mooiste liedje allertijden? (zie: de tekst, ik heb geen idee hoe ge hier muziek placeert).

ow en een ontboezeming: van mark ruffalo word ik bijwijlen helemaal puberaal. god knows why, het is nu niet bepaald nen george cloony hé. en hij heeft ne scheve mond, begot!

zot

zo zot. gisteren zag ik in relais (op video) een documentaire waarvan ik eerst dacht: dit kan niet anders dan zwaar overdreven zijn. even later dacht ik: shit, even so, dan nog en al van die dingen: dit is niet normaal. de conclusie? vanaf nu eet ik *nooit* nog ongezonde troep. jup, ook ik heb super size me achter de kiezen. één probleem: me luvs vettigheid, vlees, kaas en bun. kortom: een whopper of quarter pounder with cheese durft er met graagte ingaan. niet elke dag natuurlijk, maar my year as an exchange student heeft afdoend bewezen dat ik het niet snel beu word, dien brol.

maar dat die amerikanen dus zot zijn. nog een kleine anecdote? kwam de toenmalige boyfriend rustin op bezoek naar belgië. zegt hij op een goede avond tegen me: "honey, let's go eat something healthy this evening... what d'you think of a pitta?". (ik): "healthy?". (rustin): "well yes, there's plenty of vegetables on that, so healthy, yes". en het zotste van al: diene jongen zou iets van voedsel moeten afweten wegens zwaren diabetis.

vanavond

gaat dat allen zien vanavond! het is misschien wat pijnlijk zo vroeg op de dag, maar nu reeds zou ik willen aanraden u naar uw luie zetel te begeven. vanavond welteverstaan, zo rond 20u50. en stemt uw teevee dan af op canvas voor de the big lebowski. u zult één van de beste films allertijden te zien krijgen. dat is als u van zwans tot de tiende macht houdt. of van gelul tot in het oneindige, dat kan ook.

voor ik u hoor protesteren: weet dat dat geleuter en gepeuter afkomstig is van de lichtjes geniale coenbrothers. én weet vooral dat dat geleuter tentoongespreid wordt door een droomcast. de immer sexy (jawel!) en coole jeff bridges geeft gestalte aan de "dude", nu al hoog op het lijstje van cultfiguren. samen met zijn sympathieke, redelijk van de pot gerukte vriendjes beleeft de dude zo goed als niks. van walter (john goodman) kan gesteld worden dat hij soms iets te veel opgaat in zijn vietnam-verleden, en donny (steve buscemi) die moet zowat het meest aandoenlijke vijfde wiel aan de wagen zijn dat je ooit zag. het script werd overigens geschreven met bridges en goodman in mind, lees ik hier net. tal van andere fijne en gestoorde nevenpersonages zou ik hier de revue kunnen laten passeren, maar ik houd het bij een welgemeende see for yourself! geniet van de hilarische conversaties, en let op een zekere jezus (john turturro!) en diens unieke manier van bowlen.

hoe zou het nog zijn...

...met prison break? ja, want ik heb nog niet de kans gekregen een aflevering te bekijken! enkele weken geleden was het in blogsaland prison break alhier, en wat een wat goddelijke acteur aldaar. mijn vraag nu: is het nog altijd de moeite? zal ik met andere woorden van mijn lui achterwerk komen om dvd'tjes te pakken krijgen?

ow ja, en wallander? dat valt me ietwat tegen: het onnodig traag tempo, de ongeloofwaardige en afgehaspelde plots, een gebrek aan sfeer maken er niet bepaald een thuisblijver van. niet onbelangrijk is dat de karakterloze kurt wallander van teevee uiterlijksgewijs in niets gelijkt op mijn boekversie van de man. big love kan me daarentegen wel ferm bekoren. het centrale gegeven van polygamie mag dan vreemd zijn, maar wat een stel goeie acteurs dat ze bijeengeraapt hebben! en uiteraard mist de occasionele (fijne) sneer naar fundamentalistisch amerika zijn effect niet. aan mijn beloved cold feet kan het evenwel in de verste verte niet tippen. de herhalingen van dat feuilleton hebben me heel de zomer, telkens in relais (op video), zoet gehouden. vorige zondag zond canvas de laatste aflevering uit. sta me toe me een beetje te voelen zoals die keer bij finale van de tekenfilmserie nils holgersson. ik geloof dat mijn reputatie van bleitmuil/drama queen dateert van de commotie rond dat dieptepunt uit mijn kindertijd.

0110 filmpje

het is niet mijn gewoonte filmpjes te plaçeren, en zeker niet als ze rechtstreeks van bij een andere blogger komen. dat heeft zo doorgaans zijn nut niet, ziet u. maar deze keer maak ik graag een uitzondering voor het promotiefilmpje van de 0110-concerten. dat is gewoonweg te geniaal en té belangrijk om jullie te onthouden. klikt hier en zie hoe de bal heel subtiel terug richting vb gekaatst wordt.

via nicodemus.

beck is dood, leve wallander

ik moet zowat alle wallanders verslonden hebben. na een geval of drie vond ik het eigenlijk welletjes geweest, maar dat was buiten de schoonma gerekend. zij koopt trouw elke nieuwe publicatie, om ze mij na haar goedkeurend oordeel in de handen te proppen, vandaar. en het is (ont)spannende literatuur, waarmee ik me op menig vakantie heb kunnen amuseren. vooral bloedstollende plots, maar ook ondoorgrondelijke karakters, hier en daar een maatschappij-kritische kanttekening; het passeert allemaal de revue in henning mankells schrijfsels. wat meer moet een mens hebben?

gisteren ontdekte ik dat wallander tegenwoordig ook een mens van vlees en bloed is, en vanaf eind september te bezien zal zijn op canvas. nu vraag ik me werkelijk af wat dat gaat geven op het kleine scherm . ik hoop alvast dat het in het zweuds te doen zal zijn.

zijn er trouwens mensen die zich beck herinneren? neje, niet de zanger, kommissar martin beck. die grumpy old man uit het druilerige stockholm, en oe, met als side-kick: stoere-bink-met-klein-hartje gunvald, mmmm. om maar te zeggen dat het een schitterende, beklijvende serie was en een hele verademing na pifpoefpaf gevallen uit de states. en nu hoop ik dus op meer van datzelfde bij wallander. we zullen zien, de donderdag, op canvas dus.

me says hurray!

stond gisteren in ds : Johnny Depp en Tim Burton werken opnieuw samen

Acteur Johnny Depp en regisseur Tim Burton gaan opnieuw samen een film maken. Het zesde filmproject van het tweetal is gebaseerd op de Broadwaymusical ....

... oh, whatever. wat nu al vaststaat is dat het weer een pareltje van een film zal opleveren.. niet dat alle producties even fantastisch waren, maar het is toch een film om naar uit te kijken. hierbij verklaar ik de countdown officieel voor geopend.