help

zo tussen de regels door had u al begrepen dat de geneugten van het shoppen mij ietwat vreemd zijn. die shopdégoût heeft zeer zeker zijn voordelen. maar kijk, op momenten als deze, wanneer ge tot het besef komt dat er alleen maar lompe jeansbroeken, flashy t-shirts en verfroemelde pullekes in uw kast liggen, zou ge het toch even anders willen zien.

het zit zo: ik voel de nood aan een schoon kleedje -excuus aan elkeen die zich nu attack heeft opgedaan - maar zou met de beste wil van de wereld niet weten waar kijken. tips? anybody? *help me*

josh

kijk, ik dacht zo, ik ga een weekje wachten om er over te berichten... dan ben ik wat gekalmeerd en kom ik misschien iets minder puberaal over. maar we moeten eerlijk zijn: intussen zijn we een dag of vijf verder en het gaat *niet* de goede richting uit.

zwaar in luv met josh, nog altijd helemaal jawel. heel den tijd mijmerend aan dat dik uur dat ik daar knal en pal vanvoor aan het podium stond te jumpen (en ja de gemiddelde leeftijd aldaar gevoelig de hoogte in stuwde). a silly basket case i am: heb ik een paar keer op punt gestaan om "JOSH, YOU'RE SO DAMN HOT" of iets dergerlijks te brullen. dat heb ik gelukkig niet gedurfd.

bleitmuil

de beelden van de massale trouwpartij gisteren in sint-niklaas. en dan vooral die met allemaal contente mensen, collectieve knuffels, liefde, kussen. de overduidelijke overdosis aan goede wil en hoop die van het scherm spettert. meer heeft gypsy soms niet nodig om haar ogen uit te bleiten. vanavond maar beter niet naar dit program kijken.

vandaag

het leuke aan vandaag is dat ik volledig het kind mag uithangen, het is tenslotte is *mijn* dag, de 5de maart. het fantastisch leuke aan deze week is dan weer dat die in het teken van 'food' staat, wat had u gedacht.

kijk maar: zaterdag jl. werden we nog ter gelegenheid van die andere jarige (nog eens proficiat, schvdr!) vergast op een waar feestmaal; gisteren trokken we met een paar vriendjes naar het alomgeprezen (en terecht!) aperto chiuso. met dank aan micel, katleen, grietnie en céline voor een superdeluxe, gezellige avond. niets wijzer dan een restaurant een beetje op stelten zetten met een slappe lach alhier en wat onnozelheden aldaar. dient ook gezegd dat wij dankzij deze poepies vanaf heden elke dag van die koffie-gelijk-op-restaurant kunnen drinken! wow! mijn dank is groot -en die van fan mogelijks nog groter. en ik voel me enorm verwend nu.

vanavond staat het eigenlijke feestmenu (fondue, dat kies ik altijd) met de mama en broers op het program. overmorgen doen we een kleine volksverhuizing naar één van mijn favoriete restaurants op de boerenbuiten, en wel voor de folklore en de gigalap aan vleesjes die je daar kunt krijgen. fieuw, als dat maar goed afloopt.

ow ja, en for the record, 28 ben ik geworden. shit maat, dat begint te tellen. en zeggen dat ik me nog altijd een meiske voel. gypsy, de 28-jarige vrouw. nee jong. echt niet.

update: na een ochtend gekrot hou ik het hier even voor bekeken. ik kruip in mijn bed! ziek: keelpijn, koppijn en een beetje koorts zelfs-dat moet van mijn 16de levensjaar geleden zijn. schoon begin is dat van mijn 28ste levensjaar... een oerkreet borrelt op: neeeejeeeuuuhhh, niet nu!!! soit, het kan alleen maar beter gaan nu?

vraagje

in de categorie: moeder, waarom leven wij?

moeder, waarom eet ik zo graag?

ik geloof dat ik gisteren de eerder vermelde -2kilo er weer aangesmuld heb. dit dankzij een boefkick van formaat. en ook is het zo dat mijn spijsvertering precies in coma ligt. alle overbodige calorieën vliegen er dezer dagen genadeloos aan. maar dat ik dus veel te graag eet. naar het schijnt beginnen mijn ogen helemaal te blinken wanneer ik iets yummie tot mezelve neem. om u maar één idee te geven. goh ja, eens een levensgenieter, altijd een levensgenieter zeker?

gypsy shopt

bestaat er eigenlijk iets mottiger dan shoppen? hoe kunt ge dat nu in godsnaam wijs vinden, zelfs tot uw favoriete bezigheden rekenen als...

...ge de helft van de tijd in te kleine kotjes moet kruipen?

...staat te vapeuren in veel te warme winkels....

...om vervolgens weer koud te krijgen wanneer ge buitenkomt

...ge u op twee uur tijd vijftien keer moet aan -en uitkleden...

...om enkel met een rok en schoenen thuis te komen -twee kledingsstukken die je niet eens zo hard nodig hebt

...ge u afvraagt of de broek mooi is, maar het niet kunt zien wegens geen spiegel in dat klein kotje

...ge u buiten dat kotje moet begeven om het resultaat te aanschouwen

...ge u constant afvraagt of de mensen in de winkel u kunnen zien door dat spleetje (ah ja, want het gordijn is natuurlijk net te smal voor het kotje)

shopaddicts: verlicht mijn geest, wat zie ik over het hoofd? van het shoppen kan enkel het aperitiefmoment mij bekoren. het aperitiefmoment dat bij wijlen meer tijd in beslag neemt dan het shoppen zelve. maar dit terzijds. want die nieuwe broek en dat pulleken (die ik stilletjes aan heel hard kan gebruiken), vond ik gisteren niet. *zucht*, la redoute dan maar?

wennen

lieve vrienden, u gelooft het nooit maar het is gelukt. ik denk dat ik over mijn botjesfixatie heen ben. en wel doordat ik er gisteren gevonden, goedgekeurd en jawel, gekocht heb! niet helemaal, maar iets in dien trant is het geworden. het is eens iets anders dan mijn aloude bergbottinen. maar amaai, dat ik aan dat zicht moet wennen...

pleidooi

na een rather frustrerende en vergeefse strooptocht langs een 40-tal winkels zou ik ervoor durven pleiten het woord "schoenenwinkel" te vervangen door "botjeswinkel". die overvloed aan botjes komt me stilaan de strot uit. niet dat ik iets tegen botjes heb bij andere vrouwen, maar mij gaan ze niet af. trouwens, hoe lang gaat die botjesmode nog duren? en het wordt precies elk jaar erger. ben ik dan gedoemd om voor de rest van dagen met bergbottinen, vans of jezussandalen rond te lopen?

bijzonder nieuw

gekocht: het mooiste, zachtste en tegelijk speciaalste kussen ooit. speciaal omdat ge der uw voeten in kunt verwarmen. kijk, ziet u die twee zwarte uitstulpingskes daar op de foto? die zijn er speciaal om uw voeten in te stoppen. ooohhh, ik zie mezelf al helemaal gezellig in onze zetel hangen, op een druilerige zondag met een boekje bij de hand -featuring: verwarmde voetjes! en meteen kent u mijn spannende plannen voor de rest van deze dag. voor u er een opmerking over maakt, dit bijzondere kussen mag in de machine gewassen worden op 40°.

mededeling

ter info: gypsy heeft vandaag een beetje last van het bad-hair-day syndroom. maak daar bij nader inzien een bad-hair-week van. u mag zich zelfs gewagen aan een bad-hair-month. toch ook deze mededeling: indien u mij de komende dagen zou tegenkomen, weet dan dat opmerkingen over poedels e.d.m. totaal overbodig zijn, i'm fully aware...

gypsy is content...

...als een klein kind. en wel omdat de postbode daarnet dit afleverde:

nu vraag ik me af hoe puberaal een mens kan zijn op zijn 27ste. anderzijds heb ik het lief wel héél blij gemaakt. bij de diefstal vorige week, gingen welgeteld twee voorwerpen met enige emotionele waarde verloren: de simpsons-boksershort die ik hem ter ere van onze allereerste jubilee schonk, en zijn qotsa t-shirt. dat kocht hij een dik jaar geleden, op het meest memorabele concert dat we naar alle waarschijnlijkheid in ons leven zullen meemaken. maar met dat verhaal heb ik sommigen onder jullie al vaker verveeld. we hadden het over hoe puberaal we zijn. kijk der is meer:

inderdaad, voor mezelf heb ik meteen ook zo'n gevalletje besteld. ah ja, met een afhandelingskost van 6 euro kon ik bijna niet anders hé.