memories

whiiiii, zonet een verslagje gelezen bij bruno over zijn reizeke naar de states. meer heeft nen mens als mij niet nodig om met een memories overload te zitten. want ja, ik ben daar ook gepasseerd. allez, het is te zeggen, ik heb het monument waarvan sprake van ver gezien.

in die hete zomer van 1998 mochten we er dus niet bij omdat er een copkiller de streek onveilig aan het maken was... de mens in kwestie had op een paar dagen tijd een officer of vijf neergeknald. zodoende was der tijdens onzen roadtrip een gigantische klopjacht op gang gekomen -overal donkerblauwe helicopters met in koeien van letters FBI op, is het spectaculairste wat ik me herinner. of neen, die keer daar dus aan het four corners monument. toen een bende flikken per se onzen otto van naaldje tot draadje wilde doorzoeken, en intussen tijds een ak-47 op ons smoel gericht hielden. ja, die amerikanen, het is weldegelijk een apart ras.

update: ik was eigenlijk zelf een beetje nieuwsgierig geworden naar de afloop van heel diene cirque, en blijkt dat mijn verhaal hierboven niet helemaal klopt. zo er was niet één copkiller, maar waren ze met drie. voor het juiste verhaal: klik.

u.s. of a.

my god, het is alweer tien jaar geleden ...zucht...

en daar zat ik dan, 11 maanden lang. als 18-jarige chick in de middle of the u.s.of a. letterlijk, temidden white trash america land, dat men eveneens de bible belt pleegt te noemen. ik mag er niet aan denken hoe het daar tegenwoordig met sommigen gesteld is. niets anders dan vuile drugs (veel crystal meth), verveling en verloedering heb ik daar zien passeren. aan de andere kant geconfronteerd geweest met ongelooflijk veel hypocrisie en fundamentalisme. het heeft zo zijn grappige kanten ook, daar niet van. vergeten we niet die onvoorstelbare dommigheid: "hey t., how do you write stable? -is that like, euhm, S-T-A-B-E-L or S-T-A-B-L-E?". en dat voorbeeld valt in feite nog heel goed mee.

en toch mis ik dat dubbele en extreme land soms wel eens. allez ja, zeker al die natuur en ook wel sommige mensen (rodger! melba! lyn! kim!) die ik daar mocht ontmoeten (thank you, lord).

mefisto

vanavond ga ik hierheen. ben benieuwd wat het wordt. gypsy en cultuur met een grote C -als in kunst met een grote K- dat wil niet altijd samengaan... maar wanneer dat wel het geval is, dan mag het er al eens *beng* ofte der-volledig-op-zijn. en daar doen we het voor, nietwaar? we zien wel hoe het straks uitdraait met mefisto.

het is een leuk vooruitzicht, en al zeker omdat het in antwerpen te doen is. vriendin h. zie ik véél te weinig, u weet ook hoe dat gaat. hoewel we mekaar amper kenden, zijn we een tweetal jaar terug, topetegare door syrië en jordanië getrokken. een fantastische -wat zeg ik: het was niets minder dan de fantastischste reis(ervaring!) ooit. en dan weet je het wel: dit klikt. anyways, zij woont in antwerpen, ik in gent... veel meer tekening moet daar niet bij gemaakt worden. en toch, dankzij deze gewaardeerde connectie kijkt gypsy aan tegen een uitstap naar die andere grootstad. of het iets met een reputatie te maken heeft, zou ik niet kunnen zeggen, maar vriendin h. heeft tevens een kroegentocht aangekondigd. en daar krijg ik zowaar een exotisch gevoel bij, zo gaan stappen in antwerpen. for the record: lief, die gaat zijn blommekens buitenzetten in bruh-he.

zalig is het...

...dat ik vanavond in een bedje met verse lakens slaap -al heb ik een bloedhekel aan het verversen van beddengoed, en was het ook deze keer weer vloeken.

...dat het squashen beter en beter lukt, dit mede dankzij de rookstop-al begin ik wel te vrezen voor mijn voeten/ligamenten. de normale gang van zaken respecterend moet ik nu ongeveer mijn halfjaarlijkse verstuiking oplopen. of neen, eigenlijk is het de beurt aan een goeie, degelijke scheur in één van mijn ligamenten. whatever, welke blessure het juist wordt, is lang niet meer spannend. the question my friends is immers niet wat, wel wanneer.

...dat ik bijna twee weken gestopt ben met roken -al ben ik intussen wel (BOEHOE!) een kleine twee (!) kilo aangekomen. verwelkom mijn nieuwe verslaving: het smikkelen, bij voorkeur laat op de avond.

...we onze jubilee dit weekend elders vieren -al heb ik het niet kunnen nalaten te verklappen waarheen we trekken.

...dat er in ons jubileumweekend verschillende activiteiten op het program staan -al sta ik op ontploffen om deze wereldkundig te maken. dat ik mijn mond zal ik houden, ook hier, want het lief leest mee. en ik heb al genoeg verklapt. handig hoor, zo'n blog.

jubilee

vorig jaar zouden lief en ik onzen jubilee vieren met een weekendje. het plan was om met de golf naar berlijn te trekken. aangezien we ook vorige herfst 'genieten' konden van een indian summer, leek de afstand ons geen probleem. u bent het misschien vergeten, maar vorige herfst was ook gekenmerkt door fantastisch mooi weer. tot eind november. dan veranderde het weer op één week tijd van té warm voor de tijd van het jaar, naar iets te koud. nu, die iets te koud zou geen problemen opgeleverd hebben, de bakken sneeuw die plots uit de lucht vielen deden dat wel.

brak de ochtend aan dat we zouden vertrekken naar berlijn. kijkt u nog eens naar de foto. ziet u ons al racen op de Autobahns? het feit dat er de zaterdagochtend nog files in gans nederland stonden van de avond voordien, was ook al niet zo bemoedigend... snel over naar plan B. bruisend berlijn werd snel vergeten voor de toer door het iets-minder-bruisende-belgië.

niet-zo-bruisend, maar toch zijn de onbekende hoeken in ons vaderlandje zeer de moeite gebleken! de belangrijkste...

• mental note: langlaufen met een kater is lastig. op de foto ziet u het niet zo goed, maar ik ben weldegelijk erg sip aan het kijken, zo niet wanhopig.
• vaststelling: belgië is klein jong. zelfs met een snelheid van soms maar 20km/uur (zie nogmaals de foto hierboven), kan je op vier dagen tijd makkelijk luik, eupen, verviers, tongeren, maastricht (toch ook een beetje belgië hé) en antwerpen aandoen.
• besluit: als ge u samen aan het amuseren zijt, is het overal wijs. zelfs in het godvergeten en desolate eupen by night at -10°C. al kan een ruim assortiment aan aperitieven op uw hotelkamer (pardon: pension) liggen hebben, ook helpen.

wat het dit jaar wordt, is nog niet beslist. daarvoor moeten de volvomannen eerst nog uitmaken of mijn lieve fan enkele dagen verlof krijgt. hoe dan ook : er zal gefeest worden. zo zijn wij wel.

gypsy's reizende boek

gisteren een sms ontvangen van neef jan:

dag t.je, alles ok.? ik heb het boek van tante rosette toegestuurd gekregen. als ik het gelezen heb, naar wie verzend ik het dan? grtjes jan.

zelf was ik het wat uit het oog verloren dat ik dit fijne boek in praag had uitgeleend aan mijn 'italiaanse' tante. tijdens de bewuste citytrip las ik het zowat in één ruk uit. het overkomt me minder dan ik zou willen: een intrigerend en toch eenvoudig, sereen gebracht verhaal. mocht u zich opmaken om naar de dichtst bijzijnde boekenwinkel of bib te hollen, neem dan misschien de engels- of franstalige versie. met de nederlandse vertaling loopt het hier en daar mank. zoals u weet en soms merkt, kan ik echter niet beschuldigd worden van taalpurisme. daarvoor maak ik zelf net iets te veel fouten tegen onze mooie taal. zo hard heb ik me dus niet kunnen storen aan enkele gespotte foute zinsconstructies en typfouten.

terug naar praag en mijn impressies over murakumi's 'ten zuiden van de grens'. beschouw me gerust als het soort dat al eens kan overlopen van enthousiasme. welbevonden lectuur aan de man brengen, is niet toevallig een van mijn favoriete bezigheden. aldus keuvelend op een terrasje zag ik bij mijn woorden iets twinkelen in tante's ogen. als romantische ziel was zij nu eenmaal een gemakkelijke prooi. "neem het mee naar italië", flapte ik eruit, "da's goed voor uw nederlands, dat boek komt ooit nog wel eens terecht". en dat doet het blijkbaar. de tante heeft het boek in kwestie doorgezonden naar neef jan en daarmee bevindt het zich op dit eigenste moment ergens in slovenië.

en dat doet me dus op rozen lopen, zie! zou ik dan een nieuwe manier ontdekt hebben om het contact met mijn uitgezwormen familie te behouden? ik besef, het is wat omslachtig, maar dat zijn onze rendez-vous en die trouwfeesten ook hé! indien er kandidaten zijn die van deze murakumi willen genieten, geef dan een seintje. deze europtraveller mag van mij best nog wat bestemmingen aandoen.

gypsy is moe

neen, we zijn er niet geraakt gisteren, naar het gentse 0110 concert. en niet omdat we als weldenkende progressieveling één of ander gesofistikeerd argument tegen ontwikkeld hadden, wel om de simpele reden dat we der volledig door zaten... hoe dat zo gekomen was? één antwoord: het fietsweekend in de ardennen! 't was door de band genomen vréé wijs, en zeker voor herhaling vatbaar mits enkele aanpassingen:

• als we in de ardennen nog eens 85km op één dag fietsen dan moeten we beter voorbereid zijn en liefst al een tijdje gestopt zijn met roken
• drank -en eetfestijnen gaan niet zo goed samen met bovenstaande exploten
• de aankoop van een zeemvellenbroekje is in deze ten sterkste aangewezen
• de vriendjes krijgen een handleiding waar één agendapunt in opgenomen staat: niemand, maar dan ook niemand stelt zichzelf vrij van de opkuis. een mega-chalet annex buitenhuis met drie man van naaldje tot draadje opkuisen is NIET wijs en nog minder grappig, i tell you
• we plannen zulk een weekend nooit meer temidden van hectische dagen op het werk
• co-pilots worden op voorhand aangesteld, en zullen zich beter voorbereiden dan louter een mappy planneke afprinten. m. is bij deze vrijgesteld voor alle volgende uitstapjes.
• we behalen een hoger gemiddelde dan 5u slaap per nacht

praag....

.... here we come!!!

kunnen jullie in de tussentijd zo vriendelijk zijn een beetje te duimen dat onze golf het niet begeeft tijdens de 1000 kilometer heen en die terug? en gelieve te duimen opdat m. zich een beetje zou gedragen? deze lieve vriend zal ons vergezellen, zo ook op het trouwfeest van neef yassine. zij die m. kennen weten waartoe hij in staat is, en wat voor een invloed hij op sommige mensen kan uitoefenen. en volgens de inside informatie die ik verkregen heb, heeft hij aangekondigd de wedding te zullen gaan crashen... ow whatever, we gaan er om plezier te maken!

tot volgende week!
groetjes gypsy

nieuwsgierig

tijdens de vorige, soms iets té spannende reis, beloofden gypsy en fan het plechtig aan mekaar: "volgende keer gaan we op clubmed, naar kreta of azo iets". intussen zijn we een maand of vier verder en houden we niets anders dan fantastische gevoelens en warme herinneringen over aan (de mensen van) senegal/gambia. euhm ivm clubmed: da was maar een graptjen hé.

wie de reismicrobe te pakken heeft, weet dat naast het 'terugkijken op' , er altijd zoiets sluimert als 'fantaseren over volgende bestemmingen'. en mensen, het is beslist: het worden... *tataratara* ...eindelijk nog eens ... *tromgeroffel* ...the united states of america!!!! denk er het uwe van, maar ik ben ferm benieuwd...

• hoe de douanemannen gaan reageren op fans metalen heup, daar in amerika (zouden ze het even intrigerend vinden als in dakar?
• hoe het met gastouders melba en rodger gesteld is (ze zijn intussen al een goed eind in de 60)
• of rustin er zal zijn, daar in de midwest ('t is ne tjsolder)
• hoe dat zal verlopen, het weerzien van de ex
• hoe dat zal verlopen, de ontmoeting tussen de ex en de huidige
• of nyc zo spectaculair is als men zegt
• hoe gigantisch de huurwagen zal zijn
• of ik een 'double whopper with cheese and no pickles' nog helemaal op krijg (en oei, ik heb zonet ontdekt dat ze tegenwoordig ook triple whoppers op het menu hebben staan, warm aanbevolen als "bigger, better, beefier")
• of ik dr.pepper, little debbie fudge brownies, reese's peanut buttercups nog wel lust
• hoe vaak men ons de blijde boodschap zal verkondigen (standaardantwoord zal nog steeds luiden: "would you be so kind to stop shoving that religion down my throat?, thank you.")
• of ik er wel zal tegen kunnen, tegen dat conservatisme en ja in vele gevallen, die onwetendheid
• of we een optreden zullen kunnen meepikken van één van onze muzikale helden
• of fantje zal terugkeren met die fender waarvan hij al zo lang droomt
• of alles er nog zo ongelooflijk ver van mekaar ligt

home alone

toen mijn lief in mei vorig jaar een nieuwe job kreeg, vertelden de volvomannen er niet bij dat ze hem *af en toe* naar het buitenland zouden sturen. rond oktober-november begon het spelleke. eerst mocht hij een week naar nederland, direct erna naar frankrijk. gypsy was der niet content mee. vooral eigenlijk omdat een aanzienlijk deel van fannimus zijn collega's zowat *constant* in het buitenland gestationneerd zit. daarmee bestond de vrees dat zij met hem ook plannen in die richting hadden. zo ver is het gelukkig niet gekomen, die buitenlandse tripjes zijn eerder uitzondering dan gewoonte.

niettemin is het moederziel alleen thuis achterblijven elke keer weer een aanpassing van formaat. maar der is een troostprijs! gypsy heeft namelijk een deal gesloten met het lief. zo van: "ok, je 'mag' voor het werk naar het buitenland", maar: "hier zijn mijn twee voorwaarden". één: stuur mij dan een postkaartje. twee: breng een souveniertje mee. dat eerste lukt nooit -spijtig maar begrijpelijk want veel meer dan luchthavens en industrieterreinen ziet hij daar niet. het tweede heeft gypsy intussen al redelijk wat lekkernijen opgeleverd. onder de toppers behoren serranoham, sherry (spanje), zalm (noorwegen) en porto (portugal).

nu hebben ze hem echter in polen gestoken! mmm, ik vraag mij werkelijk af wat de specialiteiten daar zijn. vettige saucijzen? borsjt met rode bieten? nep-vodka? not very tempting... en ocheere da ventje! of ben ik nu de bevooroordeelde trut aan het uithangen?

over trouwfeesten en het shopgebeuren

morgen worden lief&ik (hierna: wij) verwacht op de tweede trouw in een reeks van vier. het worden er misschien zelfs vijf. het startschot van het nieuwe trouwseizoen werd in mei gegeven door één van mijn nichtjes en wel in italië. de familiefoto mag getuigen van dit heuglijke gebeuren.

ditmaal is het gelukkig iets dichter bij huis, namelijk in mijn tweede (eigenlijk eerste) heimat, oftewel eeklo. tof vind ik dat, zo nog eens terug met een paar homies (waaronder de bruidegom) op een feest zitten, en derna te voet richting bedstee kunnen wandelen -met dank aan de nonkel voor het logement.

maar first things first: shoppen! morgen beginnen de zomersolden -wat ons plechtig heeft doen beloven het kalm te houden op deze zwoele vrijdagavond. het doel: ons als rasechte soldenkloppers in de voormiddag naar de veldstraat begeven. aaaaaaaaaaarghhhh, onze reinste nachtmerrie eigenlijk: 1. wij haten shoppen, 2. idem voor de veldstraat op zaterdag, 3. bij uitbreiding idem voor de veldstraat tijdens de solden.... 4. ik kom wel eens depressief buiten uit een klerenwinkel -zowel o.v. bovenstaande redenen, maar zeker ook door de onvermijdelijke confrontatie met mijn nogal omvangrijke zitvlak en dito hespen (mijn billen dus). duimen maar dat 1-4 beter mee zullen vallen dan verwacht.

bovendien rijst met dit geniale plan (=de eerste dag van de solden om 9u55voor de winkel gaan staan...) de vraag of ik niet extreem burgerlijk aan het worden ben. mijn excuus? het is een vriendschapsdaad! jawel! als een homie trouwt moet ge der op uw paasbest op staan!