goddelijke combiné

in de subcategorie winterkost.

men neme een worst of hamburger, een savooikool en patatten. apart te bakken, stoven dan wel te koken. vervolgens in klein stukjes allemaal topetegare in een stoofpot bakken met een vetstof naar keuze. op smaak brengen met peper, zout en nootmuskaat.

de carnivoor in mij voegt aan de savooi tevens spekjes toe. lijdt u net als mij aan het hoe-vettiger-hoe-prettiger syndroom, warm de hele zooi dan op in bruine saus (die u maakt van het braadvocht van worst/hamburger).

beware

er is hier iemand in een kookwoede geslagen. ja, ieder zijn afwijking in tijden van Grote Veranderingen. maar dat het er dus over is. als ge kookt voor uzelf, zijn stoofpotjes en grote taarten (!moi?! taart!) in feite niet zo een fantastisch idee. dat stel ik proefondervindelijk vast, na drie dagen achtereen geleefd te hebben op goulash en kaastaart.

ziehier mijn masterplan: lieve vriendjes en vriendinnetjes, ik ga jullie gebruiken! verwacht u binnenkort aan een groot(s) diner. dat is als ge de trip naar melle ervoor over hebt. suggesties voor dat groot diner zijn alvast welkom in de commentaren of mailbox. (oei, heb ik nu zojuist een belofte gemaakt?)

very strange

dit veelvraat weet al een tijdje niet wat eten. to-taal geen inspiratie. zodus, lieve lezer, verlicht mijn geest: wat schaft de pot bij jullie vandaag?

vanavond

...gaan wij -lief, schuunma, schuunbroer en schuunzus- aspergen eten in overslag. à volonté nog wel. u kent het soort restaurants wel waar ze enkel seizoensmenu's serveren... ewel, daar kunt u ons vanavond vinden tussen de corsetwijven en de opgeklede landbouwers. tip: u herkent die laatsten aan hun rode wangen, ruitjeshemdjes en soms ook aan de bretellen. oh oh oh, wedden dat iemand met een indigestie terugkeert? weeral?

nominatie

beste mensen, dan is het nu hoog tijd geworden om een nieuwe nominatie bekend te maken in de categorie 'goddelijke combinés'. na de oervlaamse rollekes in de hesp, ballen in tomatensaus en het éclairke, draag ik graag een ondergewaardeerd amerikaantje voor, nl. de BLT-sandwich. bestaat er iets goddelijkers dan een goede dubbele boterham met daartussen knapperig gebakken bacon (van de colruyt!), lettuce (geprepareerd met een beetje mayonnaise, limoen en zeer fijn gesneden pijpajuintjes) en in schijfjes gesneden trostomaat? gisteren dacht ik zo van niet.

vandaag

het leuke aan vandaag is dat ik volledig het kind mag uithangen, het is tenslotte is *mijn* dag, de 5de maart. het fantastisch leuke aan deze week is dan weer dat die in het teken van 'food' staat, wat had u gedacht.

kijk maar: zaterdag jl. werden we nog ter gelegenheid van die andere jarige (nog eens proficiat, schvdr!) vergast op een waar feestmaal; gisteren trokken we met een paar vriendjes naar het alomgeprezen (en terecht!) aperto chiuso. met dank aan micel, katleen, grietnie en céline voor een superdeluxe, gezellige avond. niets wijzer dan een restaurant een beetje op stelten zetten met een slappe lach alhier en wat onnozelheden aldaar. dient ook gezegd dat wij dankzij deze poepies vanaf heden elke dag van die koffie-gelijk-op-restaurant kunnen drinken! wow! mijn dank is groot -en die van fan mogelijks nog groter. en ik voel me enorm verwend nu.

vanavond staat het eigenlijke feestmenu (fondue, dat kies ik altijd) met de mama en broers op het program. overmorgen doen we een kleine volksverhuizing naar één van mijn favoriete restaurants op de boerenbuiten, en wel voor de folklore en de gigalap aan vleesjes die je daar kunt krijgen. fieuw, als dat maar goed afloopt.

ow ja, en for the record, 28 ben ik geworden. shit maat, dat begint te tellen. en zeggen dat ik me nog altijd een meiske voel. gypsy, de 28-jarige vrouw. nee jong. echt niet.

update: na een ochtend gekrot hou ik het hier even voor bekeken. ik kruip in mijn bed! ziek: keelpijn, koppijn en een beetje koorts zelfs-dat moet van mijn 16de levensjaar geleden zijn. schoon begin is dat van mijn 28ste levensjaar... een oerkreet borrelt op: neeeejeeeuuuhhh, niet nu!!! soit, het kan alleen maar beter gaan nu?

de competente belg

pfffff... we zijn der vet mee.

allemaal goed en wel dat wij de beste zijn, maar dat heeft zo zijn gevolgen hé mensen. liever wilde ik dat we iets minder competent waren, zodat we -of in dit geval: lief- niet langer naar het buitenland gestuurd zouden worden. kunnen ze dat zelf niet, die servers installeren, daar in spanje? ja want daar zit hij momenteel, mijn lief. espagna is uiteindelijk nog wel een meevaller, hoor. dan denk ik vooral aan lekkernijen die hij garantie mee zal importeren. ah ja, want dat is de deal. let it come, jamon iberico en van die zeemzoete jerez sherry. ow ja, en laat hem ook maar snel terugkomen.

vraagje

in de categorie: moeder, waarom leven wij?

moeder, waarom eet ik zo graag?

ik geloof dat ik gisteren de eerder vermelde -2kilo er weer aangesmuld heb. dit dankzij een boefkick van formaat. en ook is het zo dat mijn spijsvertering precies in coma ligt. alle overbodige calorieën vliegen er dezer dagen genadeloos aan. maar dat ik dus veel te graag eet. naar het schijnt beginnen mijn ogen helemaal te blinken wanneer ik iets yummie tot mezelve neem. om u maar één idee te geven. goh ja, eens een levensgenieter, altijd een levensgenieter zeker?

pleidooi

het is er de tijd van het jaar niet voor, maar toen ik gisteren hesperolletjes ineen aan het boksen was, dacht ik bij mezelf: hé, waarom geen nieuwe categorie toevoegen aan -ik zeg maar iets- de nobelprijzen. de prijs voor literatuur, fysica, economie, enzovoort, da's allemaal goed en wel, maar als ordinaire sterveling zou graag de uitvinders van de 'goddelijke combinaties' in de bloemetjes gezet zien. ik kan er alvast nu voor beginnen pleiten.

neem nu het éclairken. allez, die combinatie van koekske, vanillecrème en chocolade is toch fenomenaal? (is er iemand die dat niet lust?) verdient die uitvinder niet wat extra aandacht? een standbeeld? of zoals ik al zei: hesperollekes, met puree en kaassaus. zou ik dus graag nomineren voor de goddelijkste combinatie allertijden. maar dan wel de variant met prei -witloof gaat er bij mij niet in, da's veel te bitter. credits aan de mama voor die combiné.

vraagje

is er een diëtist in de zaal? het zit zo. sinds een drietal weken loop ik gezwind mijn lessen uit, squash ik eens per week, en zit ik gemiddeld een half uur per dag op den vélo. mijn eetpatroon is licht gewijzigd, in die zin dat ik minder vetten/suiker, en meer groenten/fruit naar binnenspeel.

kan iemand me uitleggen hoe het komt dat ik geen enkel grammetje afgevallen ben?

in mijn nadeel spreekt dat ik nog altijd bij en tijd stond een glazeke (of meer/te veel) alco nuttig, en (te) regelmatig mijn buikje 's avonds laat vul. enfin, het doet er niet zo heel hard toe. de sportiviteit doet me deugd, en da's het belangrijkste momenteel. het is alleen dat ik me afvraag of mijn lijf sinds de rookstop enkel nog 'verdikken' verstaat, en even vergeten is dat daar ook zoiets is als 'afvallen'. mocht iemand weten waar het magische vermageringsknopje zich doorgaans bevindt, houdt u dan vooral niet in het te vertellen. ik begin namelijk te geloven dat het mijne op *uit* staat.

zot

zo zot. gisteren zag ik in relais (op video) een documentaire waarvan ik eerst dacht: dit kan niet anders dan zwaar overdreven zijn. even later dacht ik: shit, even so, dan nog en al van die dingen: dit is niet normaal. de conclusie? vanaf nu eet ik *nooit* nog ongezonde troep. jup, ook ik heb super size me achter de kiezen. één probleem: me luvs vettigheid, vlees, kaas en bun. kortom: een whopper of quarter pounder with cheese durft er met graagte ingaan. niet elke dag natuurlijk, maar my year as an exchange student heeft afdoend bewezen dat ik het niet snel beu word, dien brol.

maar dat die amerikanen dus zot zijn. nog een kleine anecdote? kwam de toenmalige boyfriend rustin op bezoek naar belgië. zegt hij op een goede avond tegen me: "honey, let's go eat something healthy this evening... what d'you think of a pitta?". (ik): "healthy?". (rustin): "well yes, there's plenty of vegetables on that, so healthy, yes". en het zotste van al: diene jongen zou iets van voedsel moeten afweten wegens zwaren diabetis.

strange

herfst = mandarijnentijd. een heel grote fruiteter is gypsy niet, maar oh wee als er mandarijntjes in de buurt zijn. kilo's daarvan kan zij op een dag binnenspelen. nu ja, kilo's. het is dat ik ze lekker vind, maar ook dat het zo hoort nu. een mandarijn roept herfst (en uiteraard sinterklaas) op, net zoals nivea-zonnecrème voor eeuwig en altijd bij het belgisch zeetje zal horen. vandejaar is er evenwel iets vreemd aan de hand. ligt het aan mij, is het een boycot, of nog iets anders? mijn vaststellingen ter zake zijn deze: aan clémentines geen gebrek, maar buiten hier en daar een bak verslensde exemplaren, heerst er dit jaar een nijpend tekort aan mandarienen...

is jullie dat ook opgevallen, of is er iets loos met mijn zicht? vree goe mogelijk dat het u geen barst kan schelen, maar ik begin me toch zorgen te maken, zo met de winter voor de deur en amper mandarienen gezien dit jaar...strange.

visjes

hoe dat komt is me een raadsel, maar het is nooit anders geweest. met alles, altijd, en overal, is het bij gypsy het één of het ander. of nog: alles of niets. nu ja, dat is misschien wat overdreven. maar neem nu dat koken. de laatste paar maand was het triestig. volgens mij hebben we meer in brasserie de dampoort (owla, sorry: 'dam-puurrrt') gezeten, zijn we meer gaan schooien bij ons mama's, hebben we meer pita's gegeten en pizza's laten afleveren, dan dat ons kookvuur op "on" gestaan heeft. zoals ik al zei: beetje triestige situatie.

sinds een week of twee ben ik, om geheel onverklaarbare redenen, volledig aan het koken geslagen. of hoe het allemaal begon met een tomaten-pompoensoep voor bij de boterham. en vertrokken was ik met dat kokerellen. zowat alles heeft in die twee weken op het menu gestaan: vleesjes, stoofpotjes, viskes, groentenschotels, nog meer soepe,... name it! alles of niets dus.

en moet ik toegeven, eigenlijk houd ik er wel van om achter het fornuis staan, om te staan goochelen met een troep fijne ingrediënten. zeg nu zelf, bestaat er iets rustgevender dan een lekkere soep of een heerlijk stoofpotje in mekaar te draaien? om nog te zwijgen van de voldoening, wanneer het resultaat gesmaakt wordt. bij deze: merci tdz en ruthie om mijn viskes de hemel in te prijzen... want ja, het mooiste moment is -jewel nog altijd- het compliment.

feestweekend

hierbij verklaar ik openlijk de oorlog aan mijn weegschaal. fantje: verstop dat spel! alsublieft! neenee, lieve lezertjes, der hebben zich ten huize van fannimus, luka en gypsy geen rampen voltrokken. de tristesse, die één en ander te maken heeft met het almaar stijgende lichaamsgewicht, bevindt zich nog steeds op hetzelfde, aanvaardbare peil. lastige uitspraken als: "fan, kvoel mij dik", zijn tot een minimum beperkt.

dat zal helemaal anders zijn, vrees ik, na het feestweekend waar we ons middenin bevinden. allemaal goed en wel, maar dat er zwaar en te veel geboeft zal worden, is een vaststaand feit. en, zoals als u eerder al kon lezen, is 'genieten' gypsy's middle name; 'met mate' is dat echter niet. staan op het programma:

gisteren, vrijdag. j.'s verjaardagsfeest, een feestje op U tegen te zeggen want: (1) die mens is deze week op tram 4 gestapt, waarvoor nog ne keer een dikke proficiat!!, (2) kokkin van dienst, jeugdvriendin m., heeft ooit een opleiding gevolgd aan spermalie, en jarenlang het mooie weer gemaakt in de keuken van feestzaal mimosa. dat meisje weet hoe ze een feestdiner in elkaar moet boksen. en inderdaad, als start van het feestweekend van excessen kon het tellen.

straks gaan we naar trouwfeest nummer drie dit seizoen. *gypsy duimt dat het droog blijft*. jochei voor collega k. en zijn lieftallige n!!! ons dilemma: gaan we met de fiets of te voet? het trouwfeest bevindt zich op welgeteld *zoekt het even op via mappy* 950 meter van ons deur! waarvoor dank aan de trouwers, er zullen zich op vlak van het bob-schap alvast geen discussies voordoen.

zondag. familiefeest bij de debaeckes. gelukkig betreft het een kouwe pla. ah ja, aline: uw kaartjes zitten al in mijn sjakosj, klaar om uit te delen onder de gentenaars. en ooh kijk, wie zie ik daar in de verte komen aandraven met een pakje kaartjes? jewel, het is lien.

het onderzoeksproject: correcties

correctie 1: het is de vier tafels, niet tafelen.

correctie 2: er is geen nieuwe kok. de eigenaar zelve staat overdag weer achter het fornuis, en zijn broer -die er o.m. de dagschotels verzorgde- werkt nu op een ander.

correctie nummer 3: dagschotels hebben ze precies niet meer... jammer maar helaas! hopelijk is dat maar een zomerbevlieging want het à la carte gerecht kon mij veel minder bekoren dan de dagschotel dat indertijd deed. ik ben nochtans geen vieze taart als het op eten aankomt. echt slecht was het zeker niet, maar het gerecht kon ik thuis minstens even lekker klaarmaken... volgende keer beter! aan tine dz: het is waar, frietjes mee frikandellen rule!

hét onderzoeksproject

excuses aan lezers die dachten dat gypsy voor één keer iets zinnigs te vertellen zou hebben en het over de serieuzers zaken des levens zou hebben, in casu het werk. no-no, the d-word zal hier voorlopig niet veel aan bod komen. waar het wel over gaat: collega k. en gypsy zijn een maand of zes geleden begonnen aan een heus onderzoeksproject. jawel! in concreto wensen we élke dagschotel in te gentse ooit eens uitgetest te hebben. kwamen reeds aan bod: rood (sleepstraat), faim fatale (aan de zuid), iets sjieks in het patershol (k. help mij!), faits divers (korenmarkt), de avonden (ham), en als het iets mag vertellen: de rest ben ik vergeten.

het oorspronkelijke onderzoeksdesign was iets met preferenties, de uiteenlopende manieren waarop man en vrouw een restaurant uitkiezen. en het had ook iets met 'macht' te maken. hoe dat design er juist uitzag en wat de bedoeling precies was, is een beetje in de vergetelijkheid geraakt. de goede verstaander begrijpt, het betreft hier een verdoken manier om het nog maar eens over eten te hebben -ik besef: het wordt serieus genant.

maar goed, straks valt de vier tafelen (patershol) de eer te beurt ons te mogen ontvangen. ben er in een niet zo ver verleden een paar keer gepasseerd en hoop dat de keuken nog altijd even goed is. naar ik vernomen heb staat er een nieuwe kok achter het fornuis, vandaar. mmm, benieuwd wat de dagschotel vandaag is...

zomer in gent, afl.1

op reis gaan tijdens de winter heeft zo zijn voordelen, thuisblijven in de zomer heeft dat ook. uiteraard ben ik mezelf hier enige foefkens aan het wijsmaken. tuurlijk zou ik nu liever een avontuurlijke, doch relaxte én tegelijk cultureel interessante reis aan het maken zijn. om dan te kunnen vertellen: wow, onvergetelijk en dat soort dingen. maar hey, we zitten thuis en gaan daar niet triestig over doen! in tegendeel, voor al die andere thuisblijvers is er nu de reeks 'zomer in gent'. aflevering 1: picknicken aan de blaarmeersen.

mja, voor twee tamzakken is de blaarmeersen misschien een ietsiepietsie te hoog (in deze: te ver) gegrepen. dat bleek gisteren nog. toen eindigden we met picknickmand en reisdekentje aan de graslei. met een beetje fantasie zaten we helemaal terug op dat idyllisch pleintje met babybellekes en fles rosé in aanslag (ah ja, want in frankrijk). of zaten we plots aan dat zalig italiaans meer te krotten met buffalamozarella, tomaat en stokbrood.

maak van dat 'beetje' fantasie toch maar 'héél veel' fantasie. waren er ditmaal immers wel bij: getuut en gerommel van een drietal gigantische vorkheftrucks, in het water: restanten van het polé polé terras en lege drankflessen, op de plakkerige ondergrond: (een wilde gok) platgetrappeld gentse feestenafval...

gypsy doet poging tot dieet

nu lora (dat is de zon in onze contreien) serieus van jetje geeft, komt bij mij -als rechtgeaard vrouwspersoon- de alomgekende gedachte bovendrijven, zijnde: "amaai, der moet hier iets aan die lijn gebeuren"... "en die hespen"... "en da buikske/die zwembandjes". maar laat ik daarover niet te veel uitweiden. de vraag is: hoe dieet een meatlover als er op vier dagen tijd een trouwfeest met (een zàlig) vleesbuffet , een diner met côte à l'ossen van 600 gram 't stuk, en een bbq op 't program staan? iemand?

dinner time

zondagavond gaan we ter ere van onze favoriete neefjes m&m (geen neven van ons, wel van mekaar) eten in 't brigandje. da's helemaal op den boerenbuiten! jippie, me luvs going out to the countryside! ik ben eens benieuwd hoe deze stadsmussen zullen aankijken tegen het corsetwijven -en boerenstampersgehalte aldaar... maar een megabiefstuk zal al veel doen denk ik. en het feit dat het een traktatie is op hun resp. 27ste en 28ste verjaardag allicht ook. en dat het daar beestig goe gerief is. en dat geen van beide bob moet spelen. die fijne opdracht is namelijk weggelegd voor mij.