goddelijke combiné

(om de druilerige avonden door te komen):

twee ronkende katten, ofte twee bollekes wol aan uw voeten -een dekentje over uw lijf, bij voorkeur eentje in fleece -een beestig goed airken op de achtergrond à la de nieuwe van radiohead -een paar natjes (rioja!) en droogjes (chorizo! kaasje! olijf!) binnen handbereik -een ontroerend schoon boek à la de helaasheid der dingen in uw pollen.

soms kan het zo eenvoudig zijn ja. maar het zal voor een andere keer zijn. dezer dagen rent dit kind van hier naar ginder, weer terug, dan weer van hot naar her. dit hoofd weet niet altijd meer waar het juist staat.

gypsy leest

volgens mijn berekeningen heb ik exact, allez ja ik gok maar iets eigenlijk, nog een jaar of drie nodig om deze turf uit te krijgen... dat is als ik op dit gezapige tempo blijf doorlezen, en alleen op de zotste momenten eerst kleine gaatjes tijd vind.

1300 én pagina's oorlog, historische achtergrond, politieke zever en vooral miserie... neen, dat leest niet bepaald vlotjes. kom, we zijn toch al van afganistan tot in iran geraakt. mr. fisks reisschema ken ik niet, maar naar ik vermoed zullen nog aan bod komen: irak, pakistan, egypte, sinaï woestijnen, palestijnse gebieden, libanon, syrië, golan vlaktes, gaza stroken, en hup nog eens terug naar afghanistan en irak. en dan zullen we het zo ongeveer wel allemaal gehad hebben?

dat was alweer een tijdje geleden

bijna was ik vergeten hoe fantastisch het kan zijn uzelve een paar uurtjes onledig te houden met een boekske. het lag al een tijdje -correctie: een hele poos- op mijn nachtkastje te blinken, maar dit weekend geschiedde dan eindelijk. werd buiten in het zonnetje (!) en in sneltempo er doorgejaagd: a long way down van nick hornby. whiiii, wat een weekend zonder de computer vermag.

'in een sneltempo' want het was een alleraangenaamste nick hornby-mix die ik voorgeschoteld kreeg: alweer zeer ontroerende, grappige, treffende karakter- en situatieschetsen, en om de vijf botten een leuke verwijzing naar fijne airkes. qua ontspanningsliteratuur heerst nick hornby zwaar, als je het mij vraagt. als die referentie niet volstaat dan maar deze op de achterflap: "masterful...some of the finest writing -and some of the most outstanding characters- i've ever had the pleasure of reading", dixit johnny depp.

dankzij een stel heel lieve vriendinnen ligt er alweer vers gerief op de plank (merci merci merci!). toegegeven, het waren stuk voor stuk gehypete publicaticaties die op mijn verlanglijstje stonden. och whatever, ik ben der supercontent mee. het enige dat ik me wel afvraag, is wanneer ik dat stapeltje (en bij uitbreiding al die andere de boeken in de kast) ooit gelezen ga krijgen. tsss, en blinken dat ze doen!

bijzonder nieuw

gekocht: het mooiste, zachtste en tegelijk speciaalste kussen ooit. speciaal omdat ge der uw voeten in kunt verwarmen. kijk, ziet u die twee zwarte uitstulpingskes daar op de foto? die zijn er speciaal om uw voeten in te stoppen. ooohhh, ik zie mezelf al helemaal gezellig in onze zetel hangen, op een druilerige zondag met een boekje bij de hand -featuring: verwarmde voetjes! en meteen kent u mijn spannende plannen voor de rest van deze dag. voor u er een opmerking over maakt, dit bijzondere kussen mag in de machine gewassen worden op 40°.

gypsy's reizende boek

gisteren een sms ontvangen van neef jan:

dag t.je, alles ok.? ik heb het boek van tante rosette toegestuurd gekregen. als ik het gelezen heb, naar wie verzend ik het dan? grtjes jan.

zelf was ik het wat uit het oog verloren dat ik dit fijne boek in praag had uitgeleend aan mijn 'italiaanse' tante. tijdens de bewuste citytrip las ik het zowat in één ruk uit. het overkomt me minder dan ik zou willen: een intrigerend en toch eenvoudig, sereen gebracht verhaal. mocht u zich opmaken om naar de dichtst bijzijnde boekenwinkel of bib te hollen, neem dan misschien de engels- of franstalige versie. met de nederlandse vertaling loopt het hier en daar mank. zoals u weet en soms merkt, kan ik echter niet beschuldigd worden van taalpurisme. daarvoor maak ik zelf net iets te veel fouten tegen onze mooie taal. zo hard heb ik me dus niet kunnen storen aan enkele gespotte foute zinsconstructies en typfouten.

terug naar praag en mijn impressies over murakumi's 'ten zuiden van de grens'. beschouw me gerust als het soort dat al eens kan overlopen van enthousiasme. welbevonden lectuur aan de man brengen, is niet toevallig een van mijn favoriete bezigheden. aldus keuvelend op een terrasje zag ik bij mijn woorden iets twinkelen in tante's ogen. als romantische ziel was zij nu eenmaal een gemakkelijke prooi. "neem het mee naar italië", flapte ik eruit, "da's goed voor uw nederlands, dat boek komt ooit nog wel eens terecht". en dat doet het blijkbaar. de tante heeft het boek in kwestie doorgezonden naar neef jan en daarmee bevindt het zich op dit eigenste moment ergens in slovenië.

en dat doet me dus op rozen lopen, zie! zou ik dan een nieuwe manier ontdekt hebben om het contact met mijn uitgezwormen familie te behouden? ik besef, het is wat omslachtig, maar dat zijn onze rendez-vous en die trouwfeesten ook hé! indien er kandidaten zijn die van deze murakumi willen genieten, geef dan een seintje. deze europtraveller mag van mij best nog wat bestemmingen aandoen.

gypsy leest

gypsy leest. en oh, wat had ik het nu graag gehad over het laatste nieuwe boek van zadie smith dat daar staat te blinken in mijn boekenkast. of over in cold blood van truman capote, een waargebeurd verhaal met de staat kansas (!) als achtergrondfiguur. staan al even hoog genoteerd: a long way down (nick hornby), de schaduw van de wind (carlos ruiz zafón), incredibily loud and extremely close (jonathan safran foer).

niet dus. het verlanglijstje stemt dezer dagen immers absoluut niet overeen met de must read lijst. eindwerken zal ik lezen, 13 stuks in totaal. no-no, niet mijn favoriete bezigheid. ha! het moet niet altijd een student met tweede zit zijn die zaagt. maar allez, ik heb er al zes gedaan. nog zeven te gaan...

beck is dood, leve wallander

ik moet zowat alle wallanders verslonden hebben. na een geval of drie vond ik het eigenlijk welletjes geweest, maar dat was buiten de schoonma gerekend. zij koopt trouw elke nieuwe publicatie, om ze mij na haar goedkeurend oordeel in de handen te proppen, vandaar. en het is (ont)spannende literatuur, waarmee ik me op menig vakantie heb kunnen amuseren. vooral bloedstollende plots, maar ook ondoorgrondelijke karakters, hier en daar een maatschappij-kritische kanttekening; het passeert allemaal de revue in henning mankells schrijfsels. wat meer moet een mens hebben?

gisteren ontdekte ik dat wallander tegenwoordig ook een mens van vlees en bloed is, en vanaf eind september te bezien zal zijn op canvas. nu vraag ik me werkelijk af wat dat gaat geven op het kleine scherm . ik hoop alvast dat het in het zweuds te doen zal zijn.

zijn er trouwens mensen die zich beck herinneren? neje, niet de zanger, kommissar martin beck. die grumpy old man uit het druilerige stockholm, en oe, met als side-kick: stoere-bink-met-klein-hartje gunvald, mmmm. om maar te zeggen dat het een schitterende, beklijvende serie was en een hele verademing na pifpoefpaf gevallen uit de states. en nu hoop ik dus op meer van datzelfde bij wallander. we zullen zien, de donderdag, op canvas dus.