plakkaat

het hangt aan het raam, bordje: te koop.

met redelijk wat spijt in het hart verkopen wij dus ons mooie huis in melle. op huizenjacht zijnde mensen vinden weldra alle informatie bij deze ernstige meneer.

groen

één van de fantastisch leuke dingen aan ons *nieuw* huis is onze gigantischen hof. nu ja, gigantisch, dat is: vergeleken met ons stadstuintje in st.amandsberg.

die paar vierkante meter konden wij met de beste wil van de wereld niet onderhouden. om er te passeren moest ge uw al eens hoofd bukken voor de uit de kluit gewassen druivelaar, of een uitwijkmanoeuvre doen voor gevaarlijke takken -vraag me niet van welke struiken allemaal. en ons grasperkje, dat had na drie jaar verwaarlozing iets weg van een kruidentuintje -om niet te zeggen: onkruidtuintje. geen van ons heeft groene vingers, zeiden wij dan. tant pis, en zo.

met die nieuwe, grote tuin was er evenwel een beetje van mentaliteitswijziging nodig. allez, het is te zeggen schuunbroer en schuunma zagen dat wij die schup onder ons achterwerk meer dan een beetje nodig hadden, en zetten ons in gang. bij deze: dank u zeer schuunbroer voor het uithalen van die vieze, stekelige struiken, dank u zeer, schuunmoeder voor het aanplanten van de border!

en oh wonder, tot nog toe onderhouden we het spul! en wat nog meer: ik heb een tijd terug pompoenen geplant, radijsjes/bonen/koolrabi gezaaid. volgende maand: bloembollen! alleen spijtig dat ik een persoon van ongeduldige aard ben... tss, zo lang wachten jong, op dat schieten en het klaar zijn voor consumptie.

thuis

deze ochtend gaat de bel. ik rep me naar beneden en zie mijn intussen bekende postbode staan. zegt die: "ah t.-tje, ge zijt thuis."

schitterend toch? wonen we nog maar een maand of wat in melle en spreekt de postbode me al bij mijn voornaam aan. in 't verkleinwoord dan nog. dat ik er zelfs een beetje opgefokt geworden van ben. zo wijs.

gypsy fietst

en hoe! konteverkeerd en al. de afstand thuis-gent bedraagt normaalgesproken 8km, maar dit weekend deed ik er eventjes 20km over. zo stond het daar toch op mijn kilometriek. in plek van in een rechte lijn naar huis, moet ik blijkbaar een paar rondjes te veel gemaakt hebben. toen ik omstreeks 4u 's nachts voor de derde keer de fortis in melle-flora zag opdoemen, dacht ik wel even dat ik gek aan het worden was. of misschien eerder, gek ging worden. gypsy en oriënteringsvermogen: het wordt nooit wat.

brico

wat i. daar zegt. vermijd die brico. niet alleen op zaterdagmiddag, maar gewoon tout court. naar de brico moeten terten, staat aan de top in mijn persoonlijke lijst: "verhuizen, het kan ook vree mottig zijn". vindt maar ne keer iets in die gedrochten van winkels. en dienen in oostakker is nog gi-gan-tisch ook.

liep ik daar die zonnige dinsdagochtend met een waslijst om u tegen te zeggen, met allemaal prol op van 'mmmmm bij welk onderdeel van een huis hoort dat in godsnaam thuis' of prol waarvan ik nog maar net de naam had leren kennen. ductape, goldband, plamuurmes, sjokee,... ik zeg maar iets. liep ik daar zodanig zielig te sloffen dat de bricoman uiteindelijk -na mijn vijfde passage of wat- naar mij toe kwam en me uit mijn lijden verloste: "zegt het eens meiske, wat hebt gij allemaal nodig?". of hoe extreem zielig een mens er in de brico kan bij lopen.

verhuizen is spannend en stinkt ook wel een beetje

pierre zei daar iets van 'het is wel spannend hé, zo een eerste avond slapen in uw nieuw huis?'. true, en toch heb ik het niet helemaal zo ervaren. na een week of wat gecampeerd te hebben in twee halve en vuile huizen, kwam dan d-day met een verhuis -en kuisploeg derop en deraan. en omdat het niet allemaal kuisen en verhuizen moest zijn, had ik die zaterdag voor deze ongelooflijk lieve vrienden en familie een bubbel en pizzamoment voorzien. ja hoor, gypsy weet nog altijd wat belangrijk is in het leven. soit, die eerste avond dus in ons nieuwe huis is geëindigd met comateuze (MOE!) en wat tipsy gypsy (ow shit, dat rijmt).

maar de kneusjes in ons hebben zeer zeker spannende momenten beleefd. met stip genoteerd op één: schuunmoeder zien toekomen in melle met ons luka. dat moet het moment in die hectische week geweest zijn dat ik heel hard besefte: we zijn volledig verhuisd, er is geen weg terug. en dat sloeg wel even in de onderbuik, ja.

het beestje was uiteraard compleet uit haar element van de autorit en de omstandigheden. heb ik haar dan in *onze* living losgelaten om te acclimatiseren. en oh wonder, ons licht debiele maar oh zo lieve kat leek in no time op haar eigenste zelve. ofte flemerig, lui en ietwat tegendraads. maar we hebben te vroeg gejuicht. hoewel ze die eerste kritieke dagen haar gevoeg schoon en flink in de daartoe bestemde kattenbak deed, is ze na een paar dagen beginnen piesen en kakken gelijk dat het haar uitkomt. overal in het huis een beetje, en bij voorkeur in mijnen bureau is dat. not funny.

en het ergste is dat ik een complete leek ben op het vlak: hoe maak ik mijn kat zindelijk. iemand?

piep

de telenetman is hier geweest! in melle! dat betekent dat we stilaan weer deel uitmaken van de echte wereld, zijnde die wereld die niet compleet en helegans draait rond verhuizen en daarmee gepaard gaande besognes. niet alleen heb ik nu voor het eerst in 10 jaar distributie (hallucinant is dat) maar ook een echt telefoonnummer. juist nog een telefoontoestel en we zijn er. nu ja. der moet nog ongelooflijk veel van werk, prutsen, kuisgedoe en dergelijke meer gedaan worden om onze stulp op een iet of wat normaal huis te doen lijken... maar dat het al helemaal als een thuis voelt, welja! weer spel voor niets verkocht -zie hieronder, om te gieren onnozel kind dat ik kan zijn.

bloggen is er niet bijgeweest wegens wel euhm, geen internet maar evengoed een extreem fuzzy aanvoelend hoofd van al de impressies en dingen-die-niet-vergeten-mogen-worden. en het is nog altijd van twilight zone alhier. om nog niet te spreken van dat bergje werk. daarom kan het best gebeuren dat het de eerstkomende tijd wat stilletjes blijft. maar allez, wow, mijn eerste tekenen van leven vanuit melle zijn een feit.

de grote trek naar melle -part 1

lees hieronder een tekstje dat ik begin april schreef en u kent mijn state of mind van de voorbije maand... ahum.

d-day nadert met rasse schreden. 21/4 trekken we eindelijk in ons nieuwe, zelfgekochte huis. woehoew en joepiedepoepie? niet helemaal. wreed vrouwmens dat ik ben, maakt dat vooruitzicht me aan geen kanten onverdeeld gelukkig. laten we het houden bij een erg dubbel gevoel waarmee ik zit. vandaag: de downside aan het grote trek naar melle gebeuren -bij deze bent u gewaarschuwd.

het vooruitzicht van te moeten verhuizen, durft me dus al eens helemaal triest te maken. de rompslomp e.d.m. is het probleem niet (nu ja), wel de verandering op zich doet me gruwelen. ver-an-der-ing met een grote V. nee, dat is niet één van mijn specialiteiten. het is dat ik me nogal zwaar kan hechten aan vanalles en nog wat -en dan liefst aan de domste dingen eerst. en dat hier *ons* eerste nestje allertijden ligt. en dat ons mama's/broers hier in 't straat wonen. en dat ik de winkels gewoon ben, dat gunter -onzen bakker- mij kent, en de jetman ook. en dat ons huis slechts op minuten fietsen van sint-jakobs ligt, en en en....

om even alle registers open te trekken: schijtebenauwd ben ik. ja hoor, heel mijn content-in-gent-leven en alles derop en deraan zal binnenkort definitief tot het verleden behoren. wat natuurlijk dikke vette bullshit it. ik zou er wel vijftien postjes over kunnen vullen, maar om het schoon en simpel te zeggen: "eigenlijk vind ik de overgang tussen twee fases altijd het moeilijkst. je kiest voor iets nieuws, en dat brengt angst en onzekerheid met zich mee." niet mijn woorden, wel die van an miller in humo nr.12/3472. en oh zo herkenbaar.

haha, maar dat was dus twee weken geleden. best dat we overmorgen onze sleutel kunnen ophalen, en er in kunnen vliegen. het heeft intussen wel lang genoeg geduurd.

nog meer verf

nieuwsgierig geworden naar de kleuren voor ons nieuw huis? ewel, dan ik kan meededelen dat we gekozen hebben voor héél veel optimat nr.315 (plafonds). voor de muren opteren we voor optisilk in verschillende kleuren als daar zijn honest, muddy, authentic, en green. voila, nu zijn jullie weer helemaal mee. of wacht, zie een vrolijke bureau, een sjieke en zexy masterbedroom en frisse living part 1 en part 2. we hopen toch dat het zo min of meer wordt.

maar duur dat dat is, zo een beetje kleursel. DUUR! het kneusje in mij gokte op ongeveer tienduust oude belgische franken. helaas: het zijn 692.73 euros die ze ons daar afgetroggeld hebben! kaboem. en dan moeten we dat spul nog zelf aan die plafonds en muren zwieren ook. bovendien zullen we volgens de verkoper moeten terugkeren voor méér optimat en optisilk in basiskleur. en een welgeïnformeerde bron wist ons te vertellen we nog veel van die dure toebehoren van doen hebben! eerrm, heeft iemand een rolleke en een kwastje op overschot liggen?

verf

tot de geroemde club der verbouwers mogen we nog niet toetreden. wel stappen we straks de wondere wereld binnen van de huis-tuin-en-keukendecoratie. uiterlijk in de late namiddag nemen we het officiële startschot van het inrichtingsgebeuren. wij gaan namelijk om verf. chance dat we helemaal weten wat voor een kleuren we willen in ons nieuw huis. wij houden het graag spannend ja. waarmee ik eigenlijk bedoel dat ik heel hard hoop dat het kleurenadvies iets voorstelt. dat wij kneusjes zijn.

d-day

binnen een week of vijf is het zover, d-day ofte de start van de trek naar melle. en zoals het alomgekende en wijdverspreide spreekwoord zegt: "na de visioenen komt de stress". allez ja, stress... meer van die compleet ongestuurde en nutteloze angst-zweet-aanvalletjes van we moeten dan nog dit en dat; oeh en dat moet nog geregeld en dit nog in orde gebracht; oooh en wat gaan we hier mee doen -ola bots ik daar op een dilemma?

enfin, u snapt dit warrige plaatje wel. nee? ewel, laat ik het houden bij één overheersende gedachte/frustratie deze dagen: oooh, was ik maar een ietwat georganiseerd vrouwmens. op de voet gevolgd door een diepe wens, nl. waren we maar al verhuisd.

te huur

sinds eergisteren hangt er een 'te huur' bordje voor *onzen* venster. vandaag komt er al drie man kijken: nen zwaren john, een alleenstaande mama en dan nog een madam die vriendelijk klonk aan de telefoon.

het zijn allicht mijn zakens niet, maar der moet en der zal in *ons* huis een fijn persoon komen wonen, of een fijn koppel met/zonder fijne kindertjes. het is dat ik er heel graag gewoond heb, in *ons* huis. en dat ik het ga missen, hier in sint-amandsberg. ow en niet te vergeten, dat ik wil dat mijn broerkes en mama fijne buren krijgen. ah ja, want zij blijven natuurlijk naast *ons* huis wonen...

zodus, bent u een fijn mens die op zoek is naar een fijn huis in het gentse? stuur dan als de bliksem een mailtje naar gypsyeyes1979@gmail.com!

spannend

spannend is het wel, *ons* vooruitzicht. ik gok dat het ergens rond eind april zal zijn dat we ons aan de grote trek uit de stad zullen wagen, dat we zullen emigreren naar het iets landelijkere melle.

die trek uit de 'grootstad' mag dan een weloverwogen keuze en zelfs een wens zijn, toch breekt het angstzweet me soms uit. verhuizen naar een boerengat, en dan nog wel naar een alleenstaand huis: het doet iets met een mens. zo krijg ik af en toe van die "heeeeeeeere'ssss joooo-hhhnn-ie" visioenen. denk nu niet dat ons huis ergens helemaal afgelegen -as in: ver van de bewoonde wereld- staat. zo'n mastadont als dat hotel uit de film is het evenmin. angst voor een op een op hol geslagen verwarmingsketel moeten we ook al niet hebben -een cv ontbreekt namelijk in ons nieuwe huis.

maakt u zich niet te veel zorgen, lieve mensen. ik ben alweer aan het overdrijven -wat is dit bloggen toch heerlijk. voor alle duidelijkheid: gigantisch veel angstzweet is me nog niet uitgebroken, en dat van die visioenen over ontploffende huizen, mannen met aksen, griezelige labyrinten is ook niet helemaal waarheidsgetrouw. wel hoop ik van harte dat we er graag zullen wonen, in melle. dat ons huis snel onze thuis zal zijn. en dat we een beetje assimileren aldaar.

and the story continues

jewel, beste mensen, het houdt niet op. vandaag zal zich alweder een historisch feit voltrekken. ahum, in het leventje van gypsy welteverstaan. na het ondertekenen van het compromis en het overmaken van het voorschot, zijn we beland bij heel de leningskwestie. vandaag gaan we bij de immotheker uitzoeken welke lening bij ons past (whiiii, laten we gewoon doen alsof het over een broek gaat), en deze meteen aanvragen... *gypsy oefent nu reeds de plooi in haar gezicht die zegt*: "juist ja, dat klopt als een bus. ik begrijp volledig wat u bedoelt." gene paniek, weet dat fan die plooi niet moet veinzen en dat zijn hoofd niet helemaal fuzzy wordt van dat cijferwerk.

soit, ik kijk eigenlijk al uit naar het moment dat we daar buitenwandelen en gaan beslissen waar we een hapje zullen eten (tips?). ja, nu het nog kan en al. niet alleen wij, maar ook het gentse horecawezen zal het gevoelen zo binnen een paar maanden...

oh ja, het lief die heeft vandaag ook nog een sollicitatie!! duimen maar...

gypsy gaat op verkenning

wat is het toch vreemd hoe een brein(tje), geheel onverwacht, overheerst kan worden door bepaalde zaken. kijk, ik had het van nooit mezelf verwacht, die huizenjacht. nog minder dacht ik ooit de mede-eigenares van een stulpje te worden. en dat ik ooit een melse (of is het mellenaarster?) zou worden, is al helemaal out of the blue gekomen. allemaal om te zeggen: lieve mensen, jewel, we blijven in de sfeer. ooit zal ik wel weer andere onderwerpen aansnijden op deze blog... maar het zal dus voor een andere keer zijn.

soit, ik doe mijn best. wacht, zal ik het nog even over de verkiezingen hebben? okay. omdat met onze we met onze beider mama's, broers en zus in 't straat een ghetto vormen, besloten we van de uitstap naar het stembureau een familie-uitstap te maken, gevolgd door een familiebrunch. samen bij ons thuis gezeten, staarden we nadien naar het sneeuwachtige scherm van onze teevee. toen we met zijn allen genoeg hadden van de herhalingen maar ook van de niet zo fantastische ontvangst, besloten we er nog een activiteit aan toe te voegen. werd het eens geen tijd melle te gaan verkennen? ziehier mijn eerste vaststellingen:

• bij azuurblauwe hemel en stralende zon ziet onze gevel er plots veel beter uit
• de pintjes zijn veel goedkoper in melle dan in gent, nl.1.20€ de pint
• roomer of mojito hebben we evenwel niet gespot
• we hebben veel frietkoten geteld, maar gelukkig heeft ook een pittaman er zijn gat in de markt ontdekt
• de vlaams belangers zijn niet opgekomen in melle
• uw café omdopen tot "melle rose place" maakt er nog niet direct een minder bruin of bruisender café van
• er is een scouts in melle, maar ik heb de indruk dat de chiro er populairder is
• de markt is op vrijdagochtend
• ons huis ligt op 7,8km van de binnenring van gent, maar wel op 12km van de vlasmarkt (ouch!)

heb ik trouwens al vermeld hoe CONTENT ik ben dat er in GENT weldgelijk wijs gestemd geworden is?? een welgemeende proficiat ook aan lien die zichzelf gemeenteraadslid mag noemen, en aan aline die maar liefst 986 voorkeurstemmen achter haar naam kreeg. oei, en ik zou bijna helena vergeten te feliciteren! zij wordt naar alle waarschijnlijkheid gemeenteraadslid (districtslid?) voor groen! in borgerhout. gypsy duimt voor u, helena! ola en dan is er ook nog pascal, die voor de sp.a herkozen werd in elsene. proficiat allemaal!

.

jawadde

*te*...*veel*....*onder de indruk*.... *van de omstandigheden*.

het is maar dat fan en gypsy gisteren, 6/10/2006 omstreeks 14u, hun pol gezet hebben onder een zogenaamd compromis.

vraagje: wat te doen met 'de content in gent' leuze? rijmt er eigenlijk iets op melle?