vb

had ik mijn ergernis al geuit over die mannen? ben ik nog niet helemaal over die beschamende en dégoutante stunt van gisteren (how twisted can you be?), en daar zat deze morgen alweer zo'n afrikaanse leeuw in mijn bus.

nu moet u weten dat er bij ons aan de ene ruit een paar alinen voor de sp.a hangen, en aan de andere een paar meryems voor groen! en dan steken ze nog van die vurte flyers binnen. propaganda voor de blauwen, de tsjeven, zelfs dien populist van een dedecker, al wat ge wilt: laat maar komen. maar man toch, aan jullie gezwets heb ik echt geen boodschap.

meme wachtebeke

meme wachtebeke wordt binnenkort 80 jaar. ter gelegenheid daarvan organiseert deze kranige dame een feestje -ha! vandaar die feestjesdrift! soit, hoewel ze me in januari reeds meldde dat ik in juni naar haar feest moest komen, kreeg ik vanochtend een schone invitatie.

en het was te verwachten: het wordt een barbecue met alles erop en eraan. der komt zelfs ne zanger zingen. meme wachtebeke haar grootste muzikale held is eddy wally, echt waar. de voice of europe was evenwel niet beschikbaar. of misschien weigerde hij dienst omdat een schermpke (via) niet tot de logistiek behoort van feestzaal den tejo in assenede? neen, geen eddy wally op mijn meme's feest. voor de 'onvergetelijke dansavond' zullen we het moeten stellen met eddy rich en elvire. oh my...

gypsy schrijft en blijft

wow. dat was very strange, redelijk flipachtig zelfs. maar laat ik beginnen bij het begin. vorige vrijdag werd ik op bubbels geinviteerd bij vriendin c. dat wordt stilaan een nieuwe traditie in een vriendschap die tot het vierde studiejaar terug gaat. toen zij in het eerste middelbaar zat, stuurden de mama en de papa haar op internaat in bruhhe. ongelukkig dat zij daar was. en compassie dat ik had. tot zover mijn herinneringen daarover.

moet ik die periode de pennenvriendin uitgehangen hebben, want vrijdag haalde ze een stapel brieven naar boven van mijn toen nog redelijk onvaste hand -voor de eerste kiemen van mijn huidige handschrift te ontwaren, was een beetje fantasie van doen. de meest oude brief dateert uit 1992. da's -shit maat- vijftien jaar geleden! en daar zat ik dan. met mezelf in mijn handen, weliswaar met de dertienjarige versie. grappig, maar tegelijk ook heel raar. en vooral die evolutie naar een onmiskenbaar puberende gypsy... een beetje schaamtelijk ook. niet dat ik het me zo herinner, maar het was toen precies allemaal kakka en pipi.

't lahaai

volgens het woordenboek dat mijn meme is, betekent 'het lahaai' zoveel als:

"uit moegte zodanig simpel zijn dat ge de slappe lach krijgt van het domste eerst"

en zeer onlangs hadden wij dus het lahaai. bij deze is het officieel: mijn ma en ik kunnen soms gigantische giecheltrutten zijn. voila, ik kan anderen maar beter voor zijn.

gentse feesten: ze komen er aan

Dit is een oproep voor de mensen van Gent. En bij uitbreiding voor al wie het plan heeft opgevat om Gent enige dagen onveilig te maken, tijdens de Gentse Feesten…

We beginnen op Het Project met ons grote Gentse Feesten-offensief en daarvoor zijn we -net als vorig jaar- op zoek naar mensen die ons tijdens de Feesten willen versterken. Als fotograaf, als schrijver…iedereen is welgekomen. Er is heel veel te doen, dus we hebben een groot team nodig.

Je engagement gaat zover als je zelf wilt: je schrijft 1 of honderd artikels, maakt niet uit. Geef een gil in de commentaren!

gypsy fietst

en hoe! konteverkeerd en al. de afstand thuis-gent bedraagt normaalgesproken 8km, maar dit weekend deed ik er eventjes 20km over. zo stond het daar toch op mijn kilometriek. in plek van in een rechte lijn naar huis, moet ik blijkbaar een paar rondjes te veel gemaakt hebben. toen ik omstreeks 4u 's nachts voor de derde keer de fortis in melle-flora zag opdoemen, dacht ik wel even dat ik gek aan het worden was. of misschien eerder, gek ging worden. gypsy en oriënteringsvermogen: het wordt nooit wat.

brico

wat i. daar zegt. vermijd die brico. niet alleen op zaterdagmiddag, maar gewoon tout court. naar de brico moeten terten, staat aan de top in mijn persoonlijke lijst: "verhuizen, het kan ook vree mottig zijn". vindt maar ne keer iets in die gedrochten van winkels. en dienen in oostakker is nog gi-gan-tisch ook.

liep ik daar die zonnige dinsdagochtend met een waslijst om u tegen te zeggen, met allemaal prol op van 'mmmmm bij welk onderdeel van een huis hoort dat in godsnaam thuis' of prol waarvan ik nog maar net de naam had leren kennen. ductape, goldband, plamuurmes, sjokee,... ik zeg maar iets. liep ik daar zodanig zielig te sloffen dat de bricoman uiteindelijk -na mijn vijfde passage of wat- naar mij toe kwam en me uit mijn lijden verloste: "zegt het eens meiske, wat hebt gij allemaal nodig?". of hoe extreem zielig een mens er in de brico kan bij lopen.

vb

mooie zet hoor, uw pamflet openen met "verhofstadt heeft de hardwerkende vlaming duizendmaal belogen". deze belg zit dankzij jullie, vurte blokstrategen, met een verder niet-gespecificeerd ardoois levenslied in haren kop. en dat zij daar niet gediend mee is.

oh, en nu ik toch vrank en vrij mijn vrije mening aan het uiten ben: dienen leeuw daar op de voorkant van datzelfde pamflet, die staat mij geen beetje aan. allez, het is toch waar zeker? een exoot met 'vlaamse kracht' onder. waar slaat dat nu op in feite? vond ge genen au-tocht-toon die voor vlaamsche leeuw wilde spelen misschiens?

oe wat kan ik me ergeren aan die mannen. *mompelt nog maar eens je-hebt-me-duizendmaal-belogen*.

gypsy is een diesel

traag. sputterend. en maar tot één ding in staat: recht vooruit.

over traag: gypsy trekt zich niet graag op gang. tegelijk ergert ze zich te pletter aan dat trage. maakt het haar extremely rusteloos.

sputterend: dat komt door die tegenzin waarvan sprake hé. heel veel tegenzin om, jawel, tegen in te gaan.

recht vooruit: omdat het moet.

verhuizen is spannend en stinkt ook wel een beetje

pierre zei daar iets van 'het is wel spannend hé, zo een eerste avond slapen in uw nieuw huis?'. true, en toch heb ik het niet helemaal zo ervaren. na een week of wat gecampeerd te hebben in twee halve en vuile huizen, kwam dan d-day met een verhuis -en kuisploeg derop en deraan. en omdat het niet allemaal kuisen en verhuizen moest zijn, had ik die zaterdag voor deze ongelooflijk lieve vrienden en familie een bubbel en pizzamoment voorzien. ja hoor, gypsy weet nog altijd wat belangrijk is in het leven. soit, die eerste avond dus in ons nieuwe huis is geëindigd met comateuze (MOE!) en wat tipsy gypsy (ow shit, dat rijmt).

maar de kneusjes in ons hebben zeer zeker spannende momenten beleefd. met stip genoteerd op één: schuunmoeder zien toekomen in melle met ons luka. dat moet het moment in die hectische week geweest zijn dat ik heel hard besefte: we zijn volledig verhuisd, er is geen weg terug. en dat sloeg wel even in de onderbuik, ja.

het beestje was uiteraard compleet uit haar element van de autorit en de omstandigheden. heb ik haar dan in *onze* living losgelaten om te acclimatiseren. en oh wonder, ons licht debiele maar oh zo lieve kat leek in no time op haar eigenste zelve. ofte flemerig, lui en ietwat tegendraads. maar we hebben te vroeg gejuicht. hoewel ze die eerste kritieke dagen haar gevoeg schoon en flink in de daartoe bestemde kattenbak deed, is ze na een paar dagen beginnen piesen en kakken gelijk dat het haar uitkomt. overal in het huis een beetje, en bij voorkeur in mijnen bureau is dat. not funny.

en het ergste is dat ik een complete leek ben op het vlak: hoe maak ik mijn kat zindelijk. iemand?

teevee

als een klein kind dat de wereld pas ontdekt, heb ik deze week vol verbazing toegekeken op wat een teevee mét distributie te bieden heeft. ziehier mijn eerste impressies van een week vol schandalig veel teeveemomenten:

-die amerikanen toch...ge kunt er veel over zeggen, maar bleitmuilen dat dat zijn. ik heb vijfteevee ontdekt, jawel. en daar bleiten ze bij het minste. geef ze twee volzinnen die bol staan van de clichés en ze krijgen waterige ogen. strange people.
-ik een fan van grey's anatomy. redelijk in retard, ik weet het.
-in nog zwaarde retard ben ik dat van sex and the city. nogmaals: ik heb vijfteevee ontdekt.
-was er niemand die me kon waarschuwen voor belspelletjes? what the fuck is me dat?!
-reclame ergert me nog niet. het zijn precies allemaal korte (ok meestal onnozele) verhaaltjes. ze zijn soms het enige dat er te bezien valt.
-days of our lives kan me gelukkig niet meer bekoren.

zucht. het kwaad is geschied. ik ben nog altijd diezelfde basket case die naar de grootste crap eerst zit te staren.

piep

de telenetman is hier geweest! in melle! dat betekent dat we stilaan weer deel uitmaken van de echte wereld, zijnde die wereld die niet compleet en helegans draait rond verhuizen en daarmee gepaard gaande besognes. niet alleen heb ik nu voor het eerst in 10 jaar distributie (hallucinant is dat) maar ook een echt telefoonnummer. juist nog een telefoontoestel en we zijn er. nu ja. der moet nog ongelooflijk veel van werk, prutsen, kuisgedoe en dergelijke meer gedaan worden om onze stulp op een iet of wat normaal huis te doen lijken... maar dat het al helemaal als een thuis voelt, welja! weer spel voor niets verkocht -zie hieronder, om te gieren onnozel kind dat ik kan zijn.

bloggen is er niet bijgeweest wegens wel euhm, geen internet maar evengoed een extreem fuzzy aanvoelend hoofd van al de impressies en dingen-die-niet-vergeten-mogen-worden. en het is nog altijd van twilight zone alhier. om nog niet te spreken van dat bergje werk. daarom kan het best gebeuren dat het de eerstkomende tijd wat stilletjes blijft. maar allez, wow, mijn eerste tekenen van leven vanuit melle zijn een feit.