schurftie

ons luka -u weet wel: ons o zo lieve, maar debiele kat- ziet er redelijk schurfterig uit tegenwoordig. ze ziet er sowieso uit als een scharminkel van een mager beestje dat met een beetje fantasie een lapjeskat genoemd zou kunnen worden. en sinds kort is al het haar op haar gat is verdwenen, zo ook dat rond haar nek en andere lichaamsplooien! niettemin, het beest is sinds de trek naar melle supercontent en beweegt al eens (capriolen en al). het hoognodige bezoekje aan de dierenarts werd dus stelselmatig uitgestelt -yup, procrastination is hier ook een teef.

maar vandeweek zag ik daar plots rare puistjes verschijnen. dus zij en ik in volle paniek en in een visioen naar de dokter. het heette dat ons haarloos geval ofwel vol met vlooien zit, ofwel een "hormonaal probleem" heeft. ik gok op het tweede.

ik (nog altijd in volle paniek): en die puistjes dan, meneer de dokter?

dokter: *dat*, mevrouw, zijn *kuch* de tepels.

en kwestie van niet te moeten ingaan op die afgang... dat visioen van hierboven? awel, door die rare puistjes was ik er helegans van overtuigd dat ons luka door één of andere zeldzame en acute ziekte getroffen was. zodoende zag ik mezelve al in een klinische omgeving in tranen, de dierenarts met een gigaspuit in aanslag, ik gillend: neeeeeeeejeuuuuhhh, telefonerend naar het lief van wilt gij nog afscheid nemen?. ik zag me al zielig en moederziel alleen met die lege kattenbak thuiskomen. neen hoor, ons luka heeft gewoon tepels