memories

mijn pepe was vroeger een beetje zotjes -dat vond ik toch als kleine ukkiepukkie. hij beweerde steevast dat het grote bos in de buurt niet zomaar een bos was maar wel hét smurfenbos. van gargamel had hij af al ettelijke keren moeten wegvluchten, zo beweerde hij. bang dat ik was. en als ik hem vol verwachting vroeg: "en de smurfen dan? waar wonen zij?", wist hij me te vertellen dat het smurfendorp zich ergens in een verborgen uithoek bevond. ooit was hij er geweest, maar aan grote smurf had hij beloofd dat hij er al de grote mensen zou weghouden. ik was er hélemaal mee weg. wat mij betreft is dat bos gewoon nog altijd het 'smurfenbos'. ik zou begot niet weten wat de echte naam ervan is. ook heel leuk was dat hij stellig verkondigde dat de smurfen zijn favoriete tv-programma was. volgens mijn herinnering keken we ook altijd gezellig samen. ik zie het voor mij alsof het gisteren was: ukkiepukkie t. op de grond en de pepe liggend in de grote roze zetel met zijn arm dienstdoend als extra hoofdkussen. momenten om in een kaderke te stoppen zijn het.