pierre zei daar iets van 'het is wel spannend hé, zo een eerste avond slapen in uw nieuw huis?'. true, en toch heb ik het niet helemaal zo ervaren. na een week of wat gecampeerd te hebben in twee halve en vuile huizen, kwam dan d-day met een verhuis -en kuisploeg derop en deraan. en omdat het niet allemaal kuisen en verhuizen moest zijn, had ik die zaterdag voor deze ongelooflijk lieve vrienden en familie een bubbel en pizzamoment voorzien. ja hoor, gypsy weet nog altijd wat belangrijk is in het leven. soit, die eerste avond dus in ons nieuwe huis is geëindigd met comateuze (MOE!) en wat tipsy gypsy (ow shit, dat rijmt).
maar de kneusjes in ons hebben zeer zeker spannende momenten beleefd. met stip genoteerd op één: schuunmoeder zien toekomen in melle met ons luka. dat moet het moment in die hectische week geweest zijn dat ik heel hard besefte: we zijn volledig verhuisd, er is geen weg terug. en dat sloeg wel even in de onderbuik, ja.
het beestje was uiteraard compleet uit haar element van de autorit en de omstandigheden. heb ik haar dan in *onze* living losgelaten om te acclimatiseren. en oh wonder, ons licht debiele maar oh zo lieve kat leek in no time op haar eigenste zelve. ofte flemerig, lui en ietwat tegendraads. maar we hebben te vroeg gejuicht. hoewel ze die eerste kritieke dagen haar gevoeg schoon en flink in de daartoe bestemde kattenbak deed, is ze na een paar dagen beginnen piesen en kakken gelijk dat het haar uitkomt. overal in het huis een beetje, en bij voorkeur in mijnen bureau is dat. not funny.
en het ergste is dat ik een complete leek ben op het vlak: hoe maak ik mijn kat zindelijk. iemand?
5 opmerkingen:
Goh, weet je, op mij heeft die eerste nacht in ons appartement ook geen onvergetelijke indruk gemaakt. Ik denk dat we ook moe waren en nog altijd boos omdat we zo lang hadden moeten wachten voordat we eindelijk konden verhuizen.
I wish i had some tips. Ons Walterken durft af en toe nog eens binnen pissen. Stinke, niet te doen. Zaterdagavond was het ook weer prijs. Wij waren niet thuis, maar de babysit het arme schaap zat een paar uur in de stank want de plek waar hij het gedaan had hebben we niet gevonden.
Nadat u bovenstaande gelezen hebt toch nog een poging tot tips:
* zorg dat kattenbak altijd proper is.
* zet de kattenbak op een rustig en tochtvrij plekje.
* postieve beloning ipv het beest er met zijn neus te gaan inwrijven zoals de goegemeente zegt.
* het schijnt te helpen als er iemand naast de kattenbak gaat zitten en piezewiezewies roept, maar dat heb ik enkel van horen zeggen...
@yab: ivm boos: dat zou ik ook in jouw plaats geweest zijn hoor! maar altijd fijn om te lezen dat jullie niet bij de pakken blijven zitten.
@pierre du coin: dank voor de tips! ik onthoud vooral: noem uw kat *niet* walter :-)
Hah, wij zitten ook met zo'n beest. Toen ik haar meenam naar Brussel na een omweg via Oostende is ze na een paar weken beginnen piesen op het bed. Nu we naar Bergen verhuisd zijn piest ze enkel nog in de zetels (wat ze voordien niet deed). Ze krijgt van de dierenart valium omdat ze eigenlijk een ongelofelijke stresscat is.
Tips: haar kattebak op een discrete plek zetten, waar ze op haar gemak kan doen zonder door iets of iemand gestoord te worden.
Kattenbak altijd proper houden (dus elke dag uitscheppen)
Een beetje javel gebruiken bij het poetsen van de kattebak (en nooit bij het opruimen van haar ongelukjes!!!)
Een consequente strafmethode gebruiken: haar erop attent maken en daarna negeren (sommige katten doen het voor de aandacht)
Da's zowat alles. Niks helpt bij ons, zelfs de valium is niet waterdicht. En het schijnt dat er een kurk opsteken dierenmishandeling is ;)
@nathalie: dat verhaal herinner ik me nog :-). allez, het is precies nog niet helemaal in orde. ons luka houdt zich voorlopig gedeisd...
Een reactie posten