verdraagzaamheid in de praktijk

we spreken gisteravond en gypsy is met lief op huizenjacht. we zijn op weg naar huis n°duust-en-tachentig. jawel, we drijven nog steeds op het warme gevoel van de 0110 concerten en dat onlokt bij ons frivoliteiten als: "hihi, der woont hier nen vlaams blokker in 't straat, en goh-goh en zouden we hier wel durven komen wonen?". een tweetal seconden later staan we voor een kast van een huis met sp.a borden in het voortuintje. aha, het is hier dat we moeten zijn, denk ik nog. enkele tellen later staan we in een ruime living, alwaar de vrouw des huizes ons entertaint terwijl de makelaar een ander stel geïnteresseerden rondleidt. fijn, fijn krijgen we meteen wat inside information mee: dat ze uit het huis vliegen (we kennen dat), dat ze het zelf zouden kopen maar dat er te veel kosten aan zijn (thank you very much for informing us!).

plots gaat alles snel, madam en meneer modaal beginnen zenuwachtig te worden, want ja, laat ze zich plots ontvallen: "mee die turken ier in mijn huis, da ze maar rap weer buiten zijn". euhm, wablief. en vertrekken doen ze, het jonge koppel met snoezige baby. wij zoeken snel onze toevlucht bij de makelaar, waarvan we hopen dat hij ons back-to-business brengt. dit moest er echter eerst nog uit: "ja sorry, tis een beetjen later geworden want ja, dàt vorig kop-pel", zegt de makelaar op een smalend toontje, "euhm ja die moeten ramadammen of azo iets". *gniffel*, *gniffel*, doet het drie-stemmige koor. juist ja, wij horen dat jan en mariet modaal én de aalgladde sjieke makelaar die hele ramadan maar onnozel en wat debiel vinden. en dan is plots alle rust terug, en worden wij ingehaald als de eerste beste modelburgers (ze moesten eens weten), bijna als de verloren zoon en dochter.

pats-boem-weg is het warme gevoel dat ik overhield aan de reportages over de 0110 concerten. het ergste van al is dat deze mensen dat soort uitspraken doen op een toontje alsof dat de normaalste zaak van de wereld is, zelfs met een air van 'kijk eens hoe intelligent, ja hip ik ben!'. alsof het weren van turken uit de rand van gent een burgerplicht is. ja, steek ze maar allemaal in de brugse poort, het dampoortkwartier, de muide of aan het van beverenplein. en klaag dan maar steen en been over de ghettovorming. zo snugger zijn we blijkbaar. en ik die al gechoqueerd was door de blijkbaar courante mededeling dat 'der hier in deze buurt weinig tot geen allochtonen wonen hoor!' . noem me naïef of mislukt politiek correct, maar dat is niet het soort informatie die ik verwacht te krijgen bij het bezichtigen van een huis.

verdraagzaamheid, my ass. djeezes, het gaat hier over een basisbehoefte des mensen. shelter you know. ik kan alleen vermoeden hoe onze 'gekleurde' medemens behandeld wordt bij zijn huizenjacht: onheus, een mooi huis en rustige buurt onwaardig. als ik er al triest en kwaad van word, hoe moeten zij zich daar bij voelen vraag ik me dan af.