u heeft ongetwijfeld gehoord van de grafschennis in gentbrugge. het zou één of ander (letterlijk) ziek mens zijn dat een 300-tal graven vernielde. in ds stond verder nog dit te lezen: "De schade is enorm. De vandalen vernielden onder meer de rozentuin waar urnen werden ondergebracht. Ze beschadigden ook kinder- en oorlogsgraven".
dat wil je als nabestaande toch echt niet meemaken?
ik kom er (te?) weinig, op dat kerkhof. maar gisteren ben ik er dus heen gegaan. nooit heb ik me met zoveel lood in de schoenen naar ginds begeven... gelukkig bleek er niets aan de hand. de laatste rustplaats van een familielid ligt er ongeschonden bij (oef). zijn graf bezoek ik misschien eens per jaar -kerkhoven maken me véél te triestig, geven me een raar gevoel. bovendien denk ik zo al genoeg aan hem- maar toch, ik mag er niet aan denken.
4 opmerkingen:
Ik ervaar dit als verschrikkelijk. Als dit inderdaad het werk is van een geestesziek iemand, dan is dat toch iemand die men beter niet op straat tegenkomt, lijkt me.
Ik vind het ook heel erg laag om graven te vernietigen. Ik zou er ook het hart van inzijn. En ik kom ook niet vaak op een kerkhof, maar voor veel mensen is dat denk ik een plek waar zij troost vinden. Jammer.
vond ik ook heel erg. onbegrijpelijk.
Grafschennis is nog één van de laatste taboes, denk ik. En iets waar ik zelf ook niet tegen zou kunnen als het mij moest overkomen.
In tegenstelling tot gypsy_eyes kom ik wel eens graag op kerkhoven of begraafplaatsen. Ik kom er tot rust en kan er mijn hoofd leegmaken.
Een reactie posten