gisteren was het zover: mijn eerste les van de initiatiecursus squash!wat spannend om nog eens in een situatie te zitten waarin je niemand, maar dan ook niemand kent. het deed met denken aan de lang vervlogen tijden van nieuwe sportkampen, de eerste dag op school of in de scouts. hoe ik daar als klein meisje stond te trippelen van 'ik ken hier niemand'. wat raar ook om je van die onwennige situatie bewust te zijn, en hoe je jezelf daarop een houding probeert te geven. een ander iets waarbij ik vroeger nooit of te nimmer bij stil stond, was het moment wanneer naar je naam gevraagd wordt. bij kinderen gebeurt dit bijna automatisch, nu was de les toch al een minuut of 20 aan de gang toen iemand zichzelf schoorvoetend voorstelde, duidelijk in de hoop dat anderen zijn voorbeeld zouden volgen. en het valt op , de reactie op mijn naam is nog altijd: "toink?" "wablief?", " zeg dat nog eens alstublieft?". alleen wordt dat in de grote mensenwereld niet langer luidop gesteld. mensen blijven liever met een frons op het voorhoofd zitten, heb ik de indruk. geheel terzijde: gypsy haar echte naam is een eerder onbekend geval waarvan de meesten erop gokken dat het een mannennaam is -ben ik zelf niet aansprakelijk voor hé.
de squashles dan. het begon al goed: blijkt dat ik mijn racket altijd al konteverkeerd heb beetgehouden. zoals de *euhm knappe* leraar het toonde, was ik de laatste tijd goed op weg om mijn pols en/of vingers te breken... ook over de forehand bleken er bij gypsy nogal wat misverstanden te heersen. de idee om puur uit de pols te werken, berg ik beter op: je moet blijkbaar hoog vanboven de schouder beginnen. ola, dat wordt oppassen voor mijn squashpartner. conclusie: de weg naar de eerste overwinning is nog lang, maar ik begin alvast mijn vreugdedansje te oefenen.
4 opmerkingen:
Tennis, badminton en squash ... daar ben ik zeer bedreven in. Ik heb nog nooit een bal of een pluimpje geraakt.
heel geestig die stemmetjes in je hoofd bij onwennige situaties. squash, je hebt zo van die mensen die denken dat het een soort levensgroot driebanden is (om ter meest muren). veel te imponerend.
hier spreekt degene die verantwoordelijk is voor die rare (jongens...) naam. je was waarschijnlijk voorbestemd om een "half manneke" te worden en da was nog niet zo slecht ingeschat tot je eenmaal uitgepuberd was niewaar? soit, eigenlijk was het een ingeving op het laatste moment dat nog je dicht bij me was en ik ben zeker niet de enige die het een leuke naam vind.
@smiling cobra: dat was in mijn geval ook zo drie maanden terug... vandaar de lessen, ik verlies àltijd!
@pironik: welgekomen! en inderdaad squash kan imponerend zijn, al is het in mijn geval eerder lachwekkend :-)
@mamaaken: maar ik ben der content mee hoor, met die naam!
Een reactie posten