memories

sinds gisteren moeten we het stellen zonder ons allertrouwste huishoudapparaat, de koffiezet. mijn lieve fan is het spel met iets te veel enthousiasme/water te lijf gegaan. geen nood zeggen wij dan, we gebruiken de waterkoker en dat plastieken filtertje wel.

sta ik daarnet een tasje koffie te zetten en komen daar een heleboel herinneringen aan de studententijd bovendrijven. hoe ik eerst in een schoendoos van een kot terechtkwam, vervolgens in een muffe kelderkamer en hoe ik tenslotte een jaar lang hyper liep omdat ik in die knusse arbeiderswoning met kotgenootjes m. en m. in een échte living kon chillen. niet dat het dus allemaal kommer en kwel was, verre van.

daar bij mijn doorsijpelende koffie besloot ik dat vijf jaar op kot volstaat om de rest van het leven te genieten van het feit dat niet alle mogelijke bezigheden per se in één en dezelfde ruimte moeten gebeuren. we zijn nu drie jaar later en nog ga ik uit mijn dak omdat we over voldoende ruimte en servies beschikken om meer dan twee personen tegelijk mee te laten eten. een genoegen is het ook dat vadsige verrassingen in de keuken of badkamer... nu ja louter aan mezelf of het lief te danken zijn.

om dit verhaal-dat-er-eigenlijk-geen-is enig aanschijn van relevantie te verlenen: heeft iemand een koffiezetapparaat in overschot? wij hebben een perfect werkend diepvriesje (het is een tafelmodel) weg te geven. het zou een mooie ruil zijn niet?

update ivm de koffiezet: water is intussen opgedroogd en het spel werkt terug! juij! ivm de diepvries: die geven we nog altijd weg.